Palabra

Fíame amodiño coa guturalidade morna da nosa fala, éncheme de matices patrios, faime xirar co fuso da normalización nunha espiral de acentos que acrecentan a miña valía. Téceme na ledicia do que son, sen fíos alleos, con agullas propias. Permite que me afague na túa boca mentras me bordas con puntadas de saliva doce e quente. Tínxeme nos teus labios encarnados xusto antes de me proxectar ao ar azul e auditivo; despois... acaríñame coas túas mans brancas e afinadas trocándome nun son arpado.

Súbeme de nivel; faime palabra galega. Vogalízame!

Foto:Ambiente arpado.

Letras Galegas 2018

Porta

Horas de esmerada carpintaría para elaborar salvagarda e garantía da intimidade, de protección do fogar, de custodia da privacidade. 

Minucioso estudo material na procura da seguridade sen perder gallardía; coidada fábrica que ha de aportar lozanía sen menoscabo da eficacia.

Habilidosa colaboración entre xastres da garlopa e prateiros da forxa  para dotar de robusta esvelteza esta primordial peza, case flotante, que permitirá entrar ou denegar acceso co mínimo esforzo dun xiro circular, limpo, elegante...

Curmá maior de fiestras e xanelas, dona do paso, señora dos permisos, ama do franqueo, centinela absoluta con doble cometido; pois soamente ela foi construída para conceder licenza de entrada e  liberdade de saída.

Adecuada e firme, sempre atinada; aberta ou pechada...non importa!

Foto: Porta. Mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil.