Regaña

Fendedura eterna de imantadas polaridades, cráter infinito de todo tipo de lavas.

Redonceces duplicadas en debuxo de semicirculares figuras; que amosan á vez que agochan, que potencian ao tempo que disimulan; que turran, incitan e provocan. Xenuíno esbozo mamario.

Nobre retagarda epidérmica que non se cita pero que a todos atrae. Fina separación que polos ollos clama, delicada greta que por mans alleas continuamente chama.

Domicilio do cu. Buzón do perineo: excelentísima regaña!

Foto: Fende-dura

Idoneidade

Un individuo só está ben; aínda que axiña resulta triste, pobre, escaso, anódino. 

A parella empeza con bo pé, pero remata zugando a individualidade de cada un dos compoñentes para arrincarlles a esencia propia.

O grupo familiar acubilla, protexe, coida e dá calor; ata que se incorporan obrigas imposibles envoltas en fastos baleiros de contido que, por riba, tes que pagar.

Os amigos son un refuxio marabilloso mentres non cansas de levalos á casa borrachos coma calazas, carentes de esencia propia, tristes e anódinos; enfermos de soidade dende que romperon coa súa ex por non dar aturado fastos sen contido...

Cómpre un complexo proceso evolutivo para decatarse de que a idoneidade radica no trío.

Foto: Relación triangular no prado. Lambendo a perfección.

Ladaíña

Regalía cutánea, ceboliña dos desexos, manancial da exuberancia, cumio de escaladas, destino das olladas, garavanzo do pracer, xema das luminosidades, devezo exquisito, ansia infinita, encaixe epitelial, punto singular, diérese sublime, matiz da convexidade, incandescencia solapada, bodoquiño excelso, devoción carnal , belisco perenne, galano visual, ledicia de amantes, gloria de lactantes, cúpula sensual...Ora pro nobis!

Ladaíña ás mamilas.

 Foto: Mamila cameliana (Somente a camelia aceptou posar...)

Espello

Hai días nos que é mellor non mirarse ao espello. Ese cabrón cristalino é capaz de amosarche a crúa realidade sen que lle estalen as fibras dunha diplomacia da que carece. E despois do impacto el queda tan longamente ancho pendurado na parede, encastrado no marco que un día lle puxeron. Sen inmutarse e mutando a novas imaxes. Sen fender aínda que ofenda. 

Logo de deixarte na máis fonda das miserias, el  é capaz de rír co río mentras xogan a ver quen reflicte con máis nitidez a superficialidade...

Foto: Autofoto no espello [Selfie]. Juapo juapo non son; pero teño un musjazo...

Extraterrestres

Tan grande capacidade de síntese posue o saber popular que é capaz de condensar en pouquiñas palabras o que podería ser un extenso tratado:

"Catro cousas quere o amo do criado que o serve: tarde á cama, erguerse cedo; comer pouco e estar alegre".

Vendo o que se dicía e o que acontece, queda clariño que a vixencia dese saber non ten data de caducidade. Os amos pensaban e pensan que os traballadores somos auténticos extaterrestres!

Foto: Zapato terrícola e máis E.T.