A muller acababa de chegar ó ceo. Nin dúas horas pasaran dende que morrera no pasillo dun hospital do Sergas.
Na recepción celestial estaba San Pedro, con quén entablou axiña unha amimada conversa, súbitamente interrumpida por uns berros adoecidos que se escoitaban tras unha porta azul. A recén chegada fixo un xesto inquisitivo ó seu contertulio.
-Non te preocupes -tranquilízaa o home das chaves-. Chegou fai dez minutos e estanlle facendo os buratos no lombo para colocarlle as ás. Tiñamos previsto asinar un Convenio co Sergas para adiantar este trámite, pero eles seica non dan feito alá abaixo; así que non queda outra que xestionalo aquí.
Sen agochar un aire de sorpresa, axiña voltou á conversa, afeita a todo tipo de situacións tendo en conta que sempre fora usuaria da sanidade pública.
Tres minutos despois retornan os berros, pero desta vez resultaban -se cabe- aínda máis escalofriantes.
- Polos cravos de Cristo! -exclamou con certa anguria no peito- ¿e agora que raio acontece?
- Non hai de que preocuparse, muller -resposta San Pedro-. Só lle estan facendo as perforacións necesarias para instalarlle as aureolas. Nin siquera alixeirándolles o choio coa receita electrónica foron capaces de...
- Ai, de ningunha maneira -interrumpe moi decidida-. Por iso non dou pasado. Mellor voume para o inferno!.
- Pero como vas facer iso? Non ves que alí sodomizarante e abusarán de ti de xeito reiterado? - asegúralle Pedro con rictus estresado de galeno de Atención Primaria coa consulta ateigada-
- Non importa, para iso os buratos xa os teño de serie!!!
Foto: Buratos artísticos.