Claro que o corpo pedía ficar sentados no tallo arredor da lareira, ceibando peidos e retendo líquidos. Claro que resultaba máis doado deixarse levar pola laxa e reiterada contemplación das muxicas metamorfoseando a charamelas.
Pero houbo que mover o cu e facer andar as neuronas para trancar a porta. Todo cun mínimo de eficacia, máximo deseño e co menor custe posible.
Na corte da Gallarda naceu o I+D+i. E diso vai unha tempada xa. Seguimos no tallo peideando?
Foto: Tarabelo versión 2.0