Dicir dinnos que somos libres. Pero lévannos en vagóns con capacidade limitada, sempre ensamblados na mesma vía, sempre xunguidos da mesma catenaria.
Cóntannos que podemos elixir, pero se así fose a condutora da miña vagoneta non había ter barba e polo carallo había ser zarabeta.
De todo canto nos contan, a metade son mentiras e o resto non son verdade. E así imos de estación en estación (cada 4 anos) continuamente enganados.
Entre tanta vicisitude algo propicio tiñamos que atopar; así que o mellor deste tren, sen dúbida, é o chacachá.
Foto: Tren-vía.