Contigo

Contigo, desde o colo do amor máis nidio, abríuseme o mundo.Contigo escoitei os primeiros sons que hoxe son os meus sons. Contigo sentinme sempre vestido de razóns aínda que fose nú de argumentos.
Contigo amei, incluso silente, porque ti bulías, vital, no meu maxín. Contigo supero o singular para confluír pluralizando en nós.
Contigo mergúllome en sintagmas de acentos matrios, pousando substantivos en conversas adxectivas, erguendo verbos e deitando verbas que constatan que sen ti ficamos sen fala e non somos nada.
Contigo, lingua galega, sempre contigo quero bolinar por vieiros e sendas novas, e así seguir calcetando na semántica mentras debuxamos viravoltas de fermosura.

"Galiza somos nós: a xente e máis a fala" . Letras galegas 2016

Foto: Contigo ata o Cabo do Mundo.

Maio

Afinados tubos de escape dan o tono con ralentís uniformente acelerados, que se van mesturando no resto da orquestra de murmurios cidadáns en desigual harmonía.

Taconeos apresurados sobre beirarrúas ateigadas percuten con reiteración, marcando o ritmo dunha métrica desmedida.

A bailarina concéntrase para sair agardando o seu compás de entrada. A pista énchese con ducias de ollos dun público ambulante, desexoso de baleirar a invernía. 

Nada falta; que empece xa o baile do maio!.

Foto: Bailarina concentrada.