Toda a forza do desexo que loita contra a gravidade;
embalsado no ar, sostido nun abrazo imposible
con aleivoso perigo de desprendemento,
a berros musita un pensamento,
a cada paso facéndose moito máis visible,
morrendo por dar un bico, véndoselle a ansiedade...
Atura canto pode finxindo prestancia,
ata que a pinga se torna río
e esquecendo todo rastro de señorío
desemboca, ávida, nos beizos da elegancia.
/Adoita acontecer cando o desexo se volve protuberancia/
Foto: Pinga. Embalse no ar.
