Espantallo

Esto de botar raigaña no morteiro dos vicios foi un tremendo erro. Pero sin ela decían que non había maneira de realizar a fotosíntese, por moita luz solar que incidira nos cloroplastos esfamiados; así que vendemos os ideais e hipotecamos a vontade. Aquelas licencias trouxeron este noxo por vernos así: chantados e a velas vir. 

Neste punto, un xa non sabe se o máis fodido é ter as canelas enterradas no barrizal da decadencia, ou saberse guiados por un fato de inertes espantallos que padecen idénticos males.

Foto: Líder de masas en plena acción.

Moncloa

Por moi bonito que poida aparentar, eso de que che asignen residencia oficial ten que ser un encordio. 

Aínda que o tilden de pazo e o adornen con escudos e bandeiras, non deixa de ser un espazo no que te arrecantan por unha tempada. Ata semella que foses un infestado que necesariamente ten que afastarse do resto da sociedade. Ou cando a asignan é por iso?

Foto: Moncloiña en A Guarda

Outono

Atinado enfoque de luz que reverbera ledicias de espiñas mamiñas e que tinxe de marelo o ar coa mesma potencia visual coa que adorna o chan de percusións sutís en cada paso. 

Cancela de invernías húmidas, fiestra de cálidos veráns; incluso pechada deixas entrar, e sin abrirte permites saír.

Foto: Camiño de Portos (Antas de Ulla)

Prima

Manda carallo coa prima dese tal Risco, da que falan todos os xornais. Debe ser unha lercha de moito coidado, xa que ten erguida a media Europa e moi excitado ó resto do mundo.
No medio de tanto alporizamento, pregúntome se non lles viría ben (a ergueitos e a lerchas) un anaquiño de acougo que lles permita un revolcón de tranquilidade. Para tal fin, nada mellor que empezar con un escenario axeitado como preludio introductorio á calma.

Foto: Revolcón de tranquilidade. Posible escenario inductor.

Pan

Ser de Antas comporta moitas ledicias, algunhas marabillas e certos privilexios que a todo ullán/ullá nos gusta compartir (dicimos que non se goza plenamente ata que se ve disfrutar a quen nos rodea). Por iso, nesta terra do bo pan, tamén sabemos aprezar as boas fornadas que se cocen noutros fornos.

Mólame hoxe misturar a nosa masa coa de Cea para levedar un pan con sabor a lingua: disfrutádeo tanto coma min, por favor

A Lingua sabe a Pan from cpivirxedasaleta on Vimeo.

Magnífico traballo do Colexio Virxe da Saleta de Cea. Rebuxos de palabras para tod@s!

Cazadores

A omnívora fame dos cazadores porta arma repetidora e licencia para adaptar a lei ó calibre das súas escopetas. Agochados na distancia do sillón, protexidos pola densa follaxe do poder e fortemente pertrechados de variada munición lexislativa, buscan algunha víctima que se poña diante do seu punto de mira fiscalizador.

As mais das veces traballan en equipo -aínda que rivalicen polo título de mentireiro cum laude-; e mentras un colorado tírache unhas faragulliñas para que as busques no fondo do estanque; o azul baleirache o cargador  pola retagarda!

Foto: Feliz día de todos os Patos.