Fraxilidade

Nada hai que suscite tanta grandiosidade como o feito vital. Ese mecanismo mediante o cal os seres vivos constituen máquinas perfectas que paulatinamente van adquirindo -con inusitada semellanza- pautas e vicios.
Do calor e suavidade uterinas, que nos reporta alimento e vida, pasamos á silveira punzante e fría que nos prodigará ledicias e placeres; pero tamén algunha que outra ferida.
Sorprende a vigorosa fraxilidade coa que iniciamos ese percorrido.

Foto: gatiño recén nado nunha silveira de Antas de Ulla

Elevación

O novo goberno do estado español está constituido, por vez primeira na sua historia, por o mesmo número de mulleres que de homes. Fartámonos de recoñecer nestes días que pouco importa o sexo de quenes ostenten o poder, concordando todos en que o máis relevante vai ser a eficacia na sua xestión e o atino na execución.

Ilusionémonos coa mesura axeitada, sin botar as campás todas ao vento.
A neglixencia, canto máis elevada se poña, o único que vai lograr será unha exacerbación da sua propia evidencia. E, nin homes nin mulleres, estamos libres de ser doctores da ineficacia.

Foto: Máis cerca de Dios por mor dunha "paleadora"

Insultos

Existe unha teima nos humanos por insultar aos conxéneres mediante o emprego de nomes de animais. Decir que "eres un animal" non adoita ser un piropo. Se a intelixencia non acompaña din que "eres un burro" , cando resultas pesado dinche "mosca cojonera" , se eres moi malvado apélante de "víbora", e se fas o parvo chámante á orde decindo que "non fagas o mono".
No lado discriminatorio femenino non quero tocar o tema de cando a algunha a comparan coas parellas do zorro ou do galo...
Vivimos rodeados de animais, os cales resultan as víctimas propiciatorias de moitísimas "humanadas". E eles calan mirándonos mentras, de seguro, pensan: "estades como cabras", por moi sapiens que sexades!

Foto: Cabuxiña con axóuxere nun prado de Vilanuñe (Antas de Ulla)

Espido

Miles de millóns se invisten cada minuto en deseños para vestir os esqueletos, e non so coa fin de protexer dos elementos, se non perseguindo a mellora estética da tan valorada "imaxe".
Resulta imposible afirmar que non logran ese obxectivo (con uns modelos téñeno máis doado que con outros...), como tamén resultaría carente de certeza se digo que non me teño rendido a algunhas "tendencias"; pero ben é certo que a miña ferramenta preferida para relacionarme sempre foi a palabra; ou mellor dito: a conversa (feixe de palabras).
Sin adornos nin adicións tamén podemos ser atraíntes. Somente coa cara lavada, mostrando as interioridades e sin agochar segredos baixo peles sintéticas.

Foto: Hórreo espido no lugar de Outoniño (Antas de Ulla)