Bomba

Se almorzamos recortes sociais, xantamos novas cargas impositivas e ceamos listas de espera inasumibles, non pode sorprender que acabemos por excretar mala hostia e regurxitar decisións de voto profundamente meditadas.

Esa rutina de maldades tamén é a causante de que, cando contemplamos un fermoso bodegón de fina cantería con delicados adornos de lencería floral,  unicamente percibamos a inquedanza de ver -no medio e medio da estampa- unha ameazante e xigantesca bomba. Excesiva artillería para tanta fermosura.

Foto: Fina lencería floral. Cambados

Taconeo

No acelerón que lle deron ao mundo fai uns anos, as poleas transmisoras saltaron dos seus eixos e fóisenos de revolucións. Pasamos de mirar se as pitas tiñan o ovo meténdolles o dedo no cu a imprimirlle na casca un código de barras; de falar trivialidades cos veciños dende a solaina a pendurar intimidades a golpe de teclado no facebook...

Saltámonos un paso intermedio no terreo evolutivo que nos rabizou algunhas fases imprescindibles na aprendizaxe vital. E non é que nosas avoas non saiban indicarnos como se taconea; é que pretendemos taconear con bailarinas e acabará por resentirse o calcañar.

Foto: Taconeo silente. Rúa de Compostela.

Rabeno

Non roubou (non sabe), non dixo mentiras (é sincero), non ten promesas pendentes de cumprir (non promete: fai), non quebrou balances (matematicamente certo), non renega da súa linguaxe (nin se lle ocorre ladrar para dicir un miau), non escindiu a súa estirpe (adica as súas capacidades a outras lerias)...

Moito antes da xornada de reflexión; antes incluso de iniciar o carrusel de trangalladas que se aveciña -comunmente coñecido como campaña electoral-; eu xa teño decidido cal é o meu candidato. Xa sei que é rabeno; pero as carencias dos outros empezan onde acaban as do meu.

Foto: Cartaz  electoral.