Comungar

A curia política non para de remexer na procura dunha homilía creible para un modelo social que lles deu farturas sin esforzo. Modifican evanxeos, mudan de parecer durante o ofertorio e ata semella que acadan consensos despois da consagración. Todo para seguir no altar misando, tendo as chaves do sagrario e ser eles os que reparten as hostias...

Pero o máis perverso desta relixión é que -fieis ou infieis- estamos nesta misa, e mentras os presbíteros baduadores non logran atopar acougo nos mesmos sillóns dende os que agora pretenden administrar a miseria, a nós tócanos seguir comungando.

Foto: Sagradas  formas preparadas.

Arciprestemóbil

Mentras medio mundo estala en dolorosos espasmos de recortes sociais, froito de desmáns estrepitosos e nefasta xestión dos recursos. Mentras  se funden na desesperación os mercados bursátiles (feiras yupis nas que se vende o leite da becerra non nacida); en Antas andamos preparando a visita da máxima autoridade eclesiástica da Ulloa.

Aínda non está definido o percorrido final, pero xa falamos co cabo da Benemérita para coutar atravesados (a estas cousas sempre ven alguén de fóra) e tamén lle temos listo o arcirprestemóbil. 

Foto:  Prototipo con cesta conexeira e bandeira foránea.

Demasiado

Demasiado estresados por un exceso de motivos. Demasiada presión laboral, demasiado agobio polo desemprego, demasiado Rubalcaba sentado, demasiado Rajoy en San Xenxo...

Debeu ser por ese exceso adverbial no que nos vimos bañando polo que a concelleira de cultura coruñesa meteu a lingua na ola das papas e, despois de oito días, aínda lle sigue fervendo.

Trabucouse de xeito estrepitoso. Sen paliativos nin eximentes. Por moito que ela se empeñe, non se pode ser demasiado galeg@; eso sí: ser galeg@ é demasiado!

Foto: Demasiado fucsia?. Non, atinada cor

Confianza

Os gobernos de medio mundo andan enleados na aplicación, uns con máis rigor que outros, de medidas encamiñadas a tentar recuperar as ratios económicas perdidas.

Ogallá se decaten axiña de que o necesario é lograr contaminar á sociedade con bonos de seguridade, accións de esperanza e pagarés de ánimo. A economía está sobrada de vendedores de fume e sumamente carenciada de confianza.
De pouco sirve que nos digan as virguerías que se poden facer pilotando un Ferrari, se o que temos é un Seiscentos.

Foto: Confiando no chimpín.

Turbar

Hai moitas cousas boas polo mundo adiante. Xa sei que é para non facerme caso. Os telexornais, a prensa escrita, a falada (e algunha pensada tamén) non permiten dar moito creto ó que digo.

Pero teño razóns para afirmalo. E para mostra un botón: fixádevos na imaxe totalmente de balde que se pon diante dos vosos ollos. Mirade ben, disfrutádea e decídeme se non logra turbarvos. Incluso máis...

 Foto: Se atopades o botón da miña camisa..avisade!

Zoco

Un fato de descoñecidos séntase ultimamente á nosa mesa sin que mediase convite nin presentación; pero xa parece que son da familia.
A "prima de riesgo" e mailos "mercados" son os máis habituais, pero tamén pululan as "axencias de rating", a "deuda soberana" e mailos "axustes". Remexen por debaixo da mesa botando as gadoupas para chimpar un rebuxo de pan ou desestabilizarnos a xerra do viño.

Con este panorama na cociña, considero prioritario abrigar os miolos para protexer a intelixencia; así que nada mellor que empezar polo primeiro: levar os pés ben calzados.

Foto: Zoco Pétreo.