xoves, 25 de xullo de 2019

25

Outra das grandezas da poesía, é a súa valía para diferentes ocasións e momentos. 
Sen perder frescura e intensidade, as palabras pousan a súa acaída semántica nos espazos contextuais máis diversos.
Emporiso hoxe podo tomar prestadas as palabras que a Grande Rosalía pensou un día como eloxio a unha persoa que admiraba, para enaltecer ao seu outro amor, compartido e infindo, pola nosa nazón de Breogán. Penso que a ela non lle molestaría.
Que cada día nos ula a rosas; e que -aínda que sexa só co pensamento- sempre sexa de día!

Foto: Flor poema
25 de Xullo. Día Nacional de Galiza

5 comentarios:

Anónimo dixo...

Que linda poesía escolleches. Canto mais a leo mais me gusta. Encántame

Marisa dixo...

Galiza dos meus quereres


Unhas ondiñas no mar
unha terra feiticeira
unha brisiña lixeira
ledicia do meu fogar


Saudiños Chousa

Raposo dixo...

Canta fermosura no poema, é ben agarimoso. Que perdure, non só o 25 senon en tódolos días do ano.

Ginebra dixo...

Magnífica Rosalía, no creo que la importase que hagas este homenaje a su/tu tierra con sus versos.
Espero que lo pasaras muy bien
Besos

Alís dixo...


E a min entroume a morriña léndote. Menos mal que acabo de andar por ahí, iso libroume das bágoas por esta vez

Bicosss