Cruces

"Pode unha fotografía superar a un deseño, como documento; mais eu aseguro que os meus deseños son fideliños e que ao facelos comunicáronme un coñecemento da materia que sería inaicesible ao siso dun simple fotógrafo"

Non sei se a moza da fotografía coñece esta reflexión de Castelao no limiar de "As cruces de pedra na Galiza"; pero estou convencido de que se el poidera ver esta imaxe pasaríalle o mesmiño que a este simple fotógrafo: tamén se quedaría de pedra. Agora, facendo caso ao mestre, vou tentar deseñala para que me comunique coñecemento da súa materia...

Foto: Cruceiro de carne na Galiza.

Síncope

 Todo está medido. As cordas tensadas, o arco listo para fretalas e arrincarlles -a base dun vaivén  infinito de caricias- os gozos reiterados da melodía.

Marcando os tempos que van no pentagrama, atentísimos ao compás, pendientes da harmonía; tendo coidado cos silencios;  calcetando fusas, tecendo arpexos...

A resonancia é perfecta, o instrumento axeitadamente acoplado. O público entregado.

No medio da interpretación, entre tanta marabilla, ninguén se decata que o corazón da violoncellista ficou sincopado.

Foto: Interpretando a Tchaikovsky en Antas (FestiUlloa2014)
(A última liña é unha ficción relatada por este blogueiro que gosta de xogar coas palabras)

Catedral

Nesta terra  que maximiza o incensario ata o grao de botafumeiro; na que os camiños acadan a maiúscula no singular. Onde o verde rebecha incansable ata convertirse en esencia mesma que se respira e se mama.

País onde o rexente do muiño tórnase feminino para poder bailalo; espazo estelar fermosísimo que destila as bágoas da montaña coas que fai conxuros curadores.

Aquí, onde somos capaces de facer embelgas na ría, foi onde o mar quixo espetar a sede da súa  única Catedral.

.

Foto: Virxa da Barca. Muxía.

Ralentí

Cando a visibilidade só posibilita velocidades de baixos desenvolvementos; é a ocasión máis propicia para relaxar os pedais, colocar a transmisión en punto morto e permitirlle ao motor revolucións calmosiñas.

Son excelentes momentos para que as carrocerías tomen o protagonismo da quietude, mentras debaixo da delicada epiderme metálica do capó escóitase namais o lene latexo da carburación ao ralentí.

E que o mundo siga rotando. Se lle peta.

Foto: A gusto no agosto.