Óptica

Reza o dito que por moitas sedas e adornos que se poña a mona, ha quedar sendo mona igualmente (adornada, pero mona).
Como contrapunto hai quen, ainda retorcido semella ergueito e coa clase e garbo innatos que lle dan as corres de xesta que a fabricaron.
Por iso din que o estilo non se pode mercar. É algo que se ten ou do que se adolece.
Así loce lozana esta cabaceira, presidindo o parlamento da aira, comandando a tribuna de escanos que ostentan os ourizos dos castiñeiros que a rodean e chiscándolle o ollo á parede leste da palleira, na que mañán proxectará a súa sombra unha hora despois no mesmo punto (este cambio de horario semella que présta mellor. A saber en que o empregades...)
A estas alturas resulta irrelevante que torza un pouco cara a dereita. Entre outras cousas porque se a miramos dende o sur, comprobaremos claramente que cara onde tende é para a esquerda...Cuestión de ópticas.

Foto: Cabaceira con millo en Albá, moi perto de Antas de Ulla

Libro

Non podo rexeitar o convite da miña veciña Alexandra Oliveira nesta proposta de sortear un libro escrito nas linguas irmás galega ou portuguesa.
A mecánica é moi semellante á empregada no que chamamos o sorteo do traste galego non fai moito tempo. En todo caso, copio o contido do enunciado no blog de Alexandra sobre o sistema:

“Cada blog escolle un libro do mundo litetario galego (entendendo por galego aquel que emprega a Lingua Galega) ou português (que en certo modo non deixa de ser unha variante do mesmo idioma). Posteriormente pasaselle o relevo aos 5 blogues que cadaquén considere para que sigan co xogo. O día 30 de Novembro deste presente 2009 todos os mantedores sortean o libro entre os comentarios da entrada. Sería interesante que cada blog escollese un autor da súa zona…”

A miña escolla é un libro que me chamou a atención no seu día polo título, e que acabou por gustarme a súa prosa sinxela e atraínte. E como o sabor tamén ten que ver co queixo; quen resulte agraciado con este libro, tamén terá un queixo da Ulloa!
Agora debo pasarlle a bola a 5 blogues. Como iso é un embolado por un lado e tamén pode cortar a iniciativa de quen o quixera facer sen ser convidado; vou deixalo á libre elección de cada quén. Eso sí; para optar a número do meu, hai que colaborar con outro libriño. Queda claro?

Pontes

Ás veces andamos na procura da soedade que nos acompañe para non sentirnos soliños.
En ocasións o silencio énchenos de ideas e de palabras que poden incluso resultar gratificantes.
Pero as máis das veces, os seres humáns buscamos o contacto, a comunicación, o entendemento.
Xa sexa para comerciar, facer a guerra ou o amor; sempre andamos tendendo pontes para acadar cercanías.
E cando unha queda anegada polo caudal da imposibilidade, mandámoslle outra enriba para alonxar o distante e materializar a a proximidade.
(A lingua tamén é unha ponte que achega ideas e fomenta o contacto. E non hai medidas para a lingua. Nin linguas grandes nin pequenas. So hai pontes de comunicación. Iso, entre outras cousas, foi o que dixemos ben clariño hoxe en Compostela uns milleiros de galeg@s. Terá asolagada a súa ponte quen ten que escoitar?; ou andará na procura da soedade para non sentirse só?)

Foto: As pontes de Portomarín.

Competencia

Non hai mellor lei de mercado que a fixada pola competencia. Se ofreces o mesmo produto, tés que ser máis hábil, mellor comercial e máis eficiente que o teu competidor para ganarlle cota de mercado. En principio quen gaña é o usuario, ainda que ti tamén precisas gañar.
O márketing axudarache, pero con igualdade de prezos e idéntica ubicación, vai ser determinante a calidade no servizo para que o cliente se decida por ti.
Unha maneira de convertir unha ameaza en oportunidade de negocio pode consistir en mimetizarte co nome do teu competidor; iso sí, sempre dándolle unha viravolta ou un matiz. E despois sempre te preguntarás o motivo polo que a xente sempre vai en cada momomento onde ve máis xente .

Pasará o mesmo no "mercado" do ligoteo?

Foto: Difícil elección.

Premios

En certas ocasións todos percibimos sorpresas que alteran a vida diaria e acaban por escarallar o pastoreo tranquilo dos brotes verdes que a impetuosa auga de outono trouxo ós nosos campos.
E resulta que temos que deixar de pacer tranquilamente para vestirnos de gala e ir recoller un premio.
Boeno, pois se hai que ir vaise. Claro que non sabemos moi ben se por arrincar herbiñas coa boquiña -eso sí, con moito arte- merecemos tanta loubanza.
A ovella do Anxeliño tivo catro años. Pensou en premiala o día do parto, pero decidiu agardar a ver se era quén de crialos axeitadamente. Claro que o Anxeliño, como é de Antas (e Antas non está en Suecia), é un sabio

Foto: Ó ba-má?. A recoller o Nobel, nenos!. Vaaaaaaaale

Auga

Motivo de máis dunha liorta e centos de pleitos; por ela teñen reñido irmáns con irmáns e veciños ben avidos. Dende antigo foi motivo de complicadas obras de enxeñería para achegala aos asentamentos poboados dende os manantiais alonxados. E tamén de faraónicos diques de contención para protexerse da sua anegadora forza.
Savia que fecunda os campos e troca en vitalidade canto toca. Maná insaboro que sabe ben. Perfume xenial e inoloro que purifica e afasta os cheiros. Líquido incoloro que enriquece e matiza as policromías da vida. E lava os pensamentos e relaxa os corpos.
Recurso precioso que seguramente non valoramos pola abundancia que sempre tivemos. Benvida auga de outono!

Foto: Picho (tamén pode ser picha) en Facha (Antas de Ulla)

Escándalo

A sociedade está en plena voráxine fervescente polos acontecementos económicos que nos cuspen con periodicidade enfermiza en cada noticiario, xornal ou informativo de televisión.
Semella que os medios están unicamente pendurados do tendedeiro das miradas para aportar noticias malas, nefastas ou tráxicas. Depende da liña editorial de cada quen.
Agora racha a monotonía a multimillonaria prexubilación dun banqueiro que onte andaba pedindo coa pucha rachada nas portas do Banco de España...
E todo isto acontece, mentras nas silveiras de Antas pérdense as amoras sin que ninguén as apañe. Un escándalo.

Foto: Amor_as de Antas. Se gustades...hai self services ben distribuidos.