![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoij1MJMNYTVnIg8nZjmbFERXMhgmixfpcRD6yGB9uR-3e_aJjWj29Vtr99xafO9_-L3I7zgAITkJnC86aWtGrD695rVHc1eTejcEpHGxI40aU7HA8ItO1p_F60psliX5rG1CZyhgZ9Ys/s320/Xullo.jpg)
Non citar a historia que nos xunta, a lingua que nos identifica e mailo sentimento que latexa co son de Ribadeo ou do Rosal; de Cariño ou de Verín -cruzando invariablemente por Antas- ; é como obviar razón en sí mesma do existir, do ser.
E xa poden ser xacobeos cada once anos ou domingos cada sete días; que dous millóns longos de persoas somos galegas cada segundo da nosa existencia.
Voltar das vacacións a estas horas non é razón suficiente para omitir unha alusión á galeguidade que rezumaba este mes. E se mañán non é 25 de xullo outra vez, seguramente será debido a que é o primeiro de agosto. Quen dixo que non era o día de Galicia mañán tamén?
Foto: Estereotipo do ser