Pasou xullo, coma unha centella, polo almanaque. Os días de vacación (sempre poucos) non renden nada e axiña nos volven colocar na cotidianidade (sempre abrumadora) do picachón de tronzar pedras.
Alí quedan as ondiñas que veñen e van, as lanchiñas de pao de laranxo, os raíños de sol que entran polas ventaniñas e -sobre todo- alí quedan as rianxeiras (ou muradanas), que descalciñas pola area van -decididas- a marear.
Foto: Descalciña pola area.
Alí quedan as ondiñas que veñen e van, as lanchiñas de pao de laranxo, os raíños de sol que entran polas ventaniñas e -sobre todo- alí quedan as rianxeiras (ou muradanas), que descalciñas pola area van -decididas- a marear.
Foto: Descalciña pola area.