mércores, 25 de maio de 2011

Capullos

A todos nos resulta moi doado asimilar as cercanías dos humáns cos animais. E non vou ser eu quen desautorice as documentadas teorías que nos levan a montar un surtido zoolóxico -con moi pouco esforzo imaxinativo- a base unicamente de bípedos sapiens.
Pero a min fascíname a descuberta que veño observando, con reiteración nestes días, en analoxías co reino vexetal.
Pode resultar impactante nun primeiro pensamento; pero estou convencido de que a ninguén se lle escapa a escasa habilidade que moitos humanos teñen para lograr pasar de gromo a flor (o que chega), sin antes ser uns auténticos capullos...

Foto: Mañán será un capullo.

venres, 20 de maio de 2011

Cagadas

O banco está cagado. Esta é unha obviedade tanxible e visualizable. Asumida esta realidade podemos optar por varias solucións:
- Esquecernos que o moble foi pensado para sentarnos e considerar que é un recolledor de cagadas.
- Crear as prazas de funcionario limpador de cagadas (serían tres turnos, con vacacións, moscosos e baixas por lumbalxias e alerxias propias do desempeño...4 postos de traballo).
- Levar unha folliña de períodico para sentarnos. Sempre é mellor sentar na merda resesa, impresa o día anterior, que na fresca recen cagada.
- Mudar o banco de sitio, buscando cagadas novas.
- Meter o banco nunha caixa, asumindo o risco de acabar por non saber qué era caixa, banco ou merda.
En todo caso, viría ben considerar se facemos algo. Xa sexa co banco, coa merda, cos paxaros ou co parque enteiro.

Foto: Botellón ornitolóxico. Restos

martes, 17 de maio de 2011

Lingua

Emerxes da nube dos meus miolos, flues doce e garimosa balanceándote nas cordas vogais ata mergullarte no meu cuspe salino para acentuarte na curvatura dos beizos, sacándote para fora e invadindo de máxica fermosura o son do ar que me rodea. Cumio da metamorfose dunha idea que xa é palabra. En galego pensada, en galego dita, en galego escriturada, esculpida, pintada ou musicalizada.
E unha vez pronunciada, nin anclada nin a deriva, sigue sempre rulando dende o país dos mil ríos polo mundo dos mil mares. Provocándome ledicias por terte, por saberte, por pronunciarte, por escoitarte, por amarte. Nesa espiral prepositiva faste viva, presente, real, esdrúxula; sabendo que compartes unicamente coa terra que piso e coa muller que me deu o ser, o nobilísimo e venerable título que ninguén mais ostentará nunca para min: nai.

Foto: Que rule mil primaveiras máis, e despois xa falaremos!

domingo, 8 de maio de 2011

Pacer

Antes de que a herba verde se volva branco leite interveñen unha morea de procesos que se escapan ó ollo humán. Esta transformación química necesita como desencadeante inicial  unha acción que practica tamén a prensa diariamente: botar a lingua a pacer.
Claro que a prensa non pretende encher de leite os seus cochos para que outros se alimenten. Neste caso dase unha deglución sin remoído, e o seu pastoreo lingual responde a outros intereses moito máis complexos -que escapan ó entendemento humán- e que, iso sí, lle permitan seguir mamando do teto...

Foto: A Rubia preparando a edición de mañán en Vilapoupre (Antas de Ulla).

xoves, 5 de maio de 2011

Equilibrio(des)

Estamos feitos a base dunha amálgama de eivas e virtudes que, unha vez fermentadas co lévedo da experiencia , acaban por configurar  a persoalidade.
Conviña non exceder para ningures, tentando atopar ese punto harmónico que, de paso que nos alonxa de ser pánfilos, tampouco nos achegue á soberbia.
Polo xeneral os políticos durante a campaña están nunha esquina, e despois das eleccións pasan co papo enchido para a contraria. Por iso sempre viven nun  equidistante e perpetuo desequilibrio que os aciba do resto da cidadanía.

Foto: Nin anxos nin demos, senón todo o contrario.

domingo, 1 de maio de 2011

Enerxía

Por desgraza para o país, tivo que acontecer des que Fenosa deixou de ser do noroeste; pero a descuberta non ten comparanza posible na historia empresarial.
Damas e cabaleiros, agora xa sabemos que nin hidráulica nin eólica nin solar nin xeotérmica nin biomasa nin azul nin verde;   o futuro limpo, renovable e inesgotable está na enerxía celestial!. Mira que somos pailáns carallo; que no lo dixera ben claro: Ego Sum Lux Mundi. E nós  coa teima de fozar para buscar petróleo, a porfía de sachar para embalsar ou  a zuna da alquimia para radiactivar...
Agora falta por saber se os Bispados pasarán a depender de GasNatural ou viceversa. No primeiro caso; estarán os cregos encargados de ler os contadores da luz?

Foto: Cruceiro productor en Trascastro, na derrega entre Antas e Agolada