Outra das grandezas da poesía, é a súa valía para diferentes ocasións e momentos.
Sen perder frescura e intensidade, as palabras pousan a súa acaída semántica nos espazos contextuais máis diversos.
Emporiso hoxe podo tomar prestadas as palabras que a Grande Rosalía pensou un día como eloxio a unha persoa que admiraba, para enaltecer ao seu outro amor, compartido e infindo, pola nosa nazón de Breogán. Penso que a ela non lle molestaría.
Que cada día nos ula a rosas; e que -aínda que sexa só co pensamento- sempre sexa de día!
Foto: Flor poema
25 de Xullo. Día Nacional de Galiza
5 comentarios:
Que linda poesía escolleches. Canto mais a leo mais me gusta. Encántame
Galiza dos meus quereres
Unhas ondiñas no mar
unha terra feiticeira
unha brisiña lixeira
ledicia do meu fogar
Saudiños Chousa
Canta fermosura no poema, é ben agarimoso. Que perdure, non só o 25 senon en tódolos días do ano.
Magnífica Rosalía, no creo que la importase que hagas este homenaje a su/tu tierra con sus versos.
Espero que lo pasaras muy bien
Besos
E a min entroume a morriña léndote. Menos mal que acabo de andar por ahí, iso libroume das bágoas por esta vez
Bicosss
Publicar un comentario