Botamos media vida sen mirar ao pasado, obcecados unicamente na construción do futuro. E, claro, desta maneira non hai quen saiba conxugar o actual.
Se a ese cóctel engadímoslle as présas coas que andamos; resulta doado comprender que o problema non vai ser a ausencia de futuro (xa se verá), senón que o drama radica en non ter presente (xa se ve).
Foto: Onte e hoxe. Mañá será outra foto
10 comentarios:
Bonita corredoira asfaltada pola que navegar, meu querido.
Pero deixate de pasados e presentes, e mirame para adiante... E amodiño e pitando nas curvas :)
Soa a despedida...
Ou a maloserá...
Ou quizais...
Presente galego: futuro por conxugar...
Muito barreno coas túas verbas.
Se non hai presente está claro que tampouco pinta ben o futuro. Ben que vde non sexa pasado, polo menos de momento
Ciertamente es así. Que las prisas y la preocupación constante por "el día de mañana" nos fulminan el aquí y ahora.
Espero que sepa usted gestionarlo y, por favor, nos escriba más. Que nos tiene en total abandono sr chousa
AC
Completamente de acuerdo, y es que creo que somos la única especie que dejamos de vivir como es debido pensando en lo que nos acontecerá sin darnos cuenta de que el presente es lo que cuenta en realidad.
Besos/bicos
Carpe diem e "que sexa o que Deus queira", que din pola miña aldea.
Apertas actuais.
Polos camiños da vida,
unhas veces pisando forte
e outras con moito coidadiño.
Recalando de cando en vez
pola tua chousa.
Unha aperta con tódolo
meu agarimo.
Que sorpresa máis agradable,Sr.Chousa!!E si, debe ser propio da condición humana estar desacougados polo mañá.Os aniños tamén nos van indicando que existe presente(s)que hai que aproveitar, gozar,valorar...vivir.Que así sexa.
Bicos presentes.
gusta verte de novo aí, conxugando.
vaia foto linda!!
eu busco moito no pasado, e ás veces non é tan bó, créame Sr. Chousa, penso que na xusta medida está o acerto.
bicos,
Publicar un comentario