Asomados á solaina do maxín, no peitoril dos pensamentos; resulta moi doado comprender que (de cando en vez) vén moi ben mandar calar todos os ruidos para volver sentir as propias sensibilidades.
E ventar polas ventás do ser a harmonía coa que se sostén a natureza nun mundo que, a través dos telexornais, unicamente semella que se escagalla.
Foto: Desembalsando olladas. Sobrecedo (Taboada)
3 comentarios:
Vir e darche a razón.
E preciosa tamén a vista dende esa balconada dos viñedos.
sóbrache ración do pienso..
Tamén penso eu...
:)
Bicos desembolsados :)
Que bonita vista. Mirando eso quen pode pensar nas noticias dos telexornais?
Publicar un comentario