sábado, 1 de novembro de 2014

Follas

Nas aulas de trigonometría -cando o alumnado marcha- os triángulos cobran vida, e senos e hipotenusas brindan con tanxentes en bacanais de sensualísima harmonía. 
Seica houbo quen escoitou a un polígono trilateral mentras esta confesión a outra figura xeométrica lle facía:
 Enchárcaseme o pensamento coa mera alusión imaxinativa; e nesa poza circunstancial as follas que se desprenden do meu maxín, non son máis que recurrentes envites cara o teu vértice das ledicias...

Foto: Follas na poza.  

7 comentarios:

Cuspedepita dixo...

Vaia, ho, non imaxinaba eu (ou se cadra sí) que fronte a esta fermosa foto da árbore na poza, a túa imaxinación voara cara as clases de xeometría...jajaja

A.C. dixo...

Nunca se me deron ben as matemáticas e moito menos a trigonometría. Pero se sei que lles gusta tanto o cachondeo faria un esforzo jajajaja.

mariola dixo...

Sigo dicindo que dáseche moi ben isto da poesía.
O teu maxín é un pozo sen fondo...
Ben podería haber nesta foto eses triángulos dos que falas.
A túa mirada veu algo máis que as follas caendo das árbores...
biquiños chousa.

peke dixo...

Ai, matemáticas... Terán alma? Eu nunca o descubrín.

Ginebra dixo...

¡qué bonito post a través de un reflejo!. Desborda usted imaginación, señor Chousa.
Besos

mariajesusparadela dixo...

Non sei a qué figura llo dixo, pero sei que tiña vértice e non un vértice calquera.

Paz Zeltia dixo...

... todo iso viches nun charco????

(cando falan de alguén con imaxinación, debense referir a ti)