Os dereitos laborais conquistados pola clase traballadora despois de moitos anos de loita negociada; estanse indo ao carallo semana a semana, en menos do que canta un ministro.
Escudándose en argumentos de escasa validez pero de crúa efectividade, fusilan servizos, segan salarios e tronzan postos de traballo. Paralelamente, e a golpe de decreto, argallan novas cargas impositivas coa mesma dilixencia coa que incrementan as existentes.
E, por riba, teñen a dureza de face suficiente como para pretender facernos ver que cada vez que nos amolan (hoxe veño eu amorosiño coa sintaxe), unicamente nos están brindando a magnífica oportunidade dunha reciclaxe.
Foto: Oficinista reciclado por Decreto real.
16 comentarios:
Real coma a vida mesma. Un texto redondo!
Impresionante a imaxe, como anel ao dedo! Quen di anel, bolígrafo... por qaquelo de reciclar.
Proliferan os pinochos, e o malo é que aínda seguirán medrando os seus narices!!
Dunha reciclaxe, si. E de contribuír á mellora da patria, con entrega e fevor, apretando aínda máis os cintos, por se hai algún accidente, non vaia ser que nos fagamos dano...
Pero claro, o que nos quitan a nós non é inútil, xa que servirá para seguir enchendo outros bandullos... Menos mal que alguén sigue engordando!
jeje, el sentido del humor nos resulta fundamental, pero no es suficiente. Quiero pensar que vamos a conseguir modificar algo las cosas, aunque no lo tengo claro, al menos a corto plazo.
Vinhas amorosinho coa sintaxe pero co ingenio bem filamentado.Sin ser necesario enfialo no oficinista reciclado.Saudos.Carlosm
pois non hai mais que engadir, dixéchelo ben clariño, e a imaxe fala por sí sola.
biquiños,
Pobres de nós.
buah neno! que diría un adolescente coruñés.
oes, chousa, xa sei por que non che sae de avatar o crustáceo azul no meu blog
:-P
porque antes comentabas con esta identidade:
http://es.gravatar.com/chousadaalcandra
Zeltia: E logo seica mudei de identidade sin pasar pola comisaría?
MariaJesús: E pobres lápices..., onde se teñen que meter!
Aldabra: Pois eu penso que está case todo sin dicir aínda. #revolucionario
Carlosm: No fondo sonche amorosiño coma un bodoquiño de aljodón.Díjocho eu.
Estriver: Parece que nada é suficiente cando a corriente turra dun; pero mira aos salmóns...
A nena do paraugas: Déixaos que engorden. Despois cubriranse de colesterol #malomalísimo
Harmonía: Non quixen poñer a foto que lle tomei dende outra perspectiva, que senon...#moderandoamensaxe
Veñen tempos duros.
A imaxe ilustra moi ben o tema.
Apertas.
Antón.
Pintan bastos mire onde se mire.
Douche a razón no que dis...e a imaxe por desgraza é moi acertada.
Un saúdo.
Mellor non non o poideches dicir. E máis que nos van a dar polo...
bicos deses que aínda están sen reciclar.
Antón: Hai durezas ás que tamén se lles pode sacar partido...; ou non?
Paideleo: Imos ter que mirar de cantar vinte en copas, si.
El canto de la Luna: A imaxe seica vai ser o novo logotipo da axencia tributaria!!
Mariola: Pois imaxino que haberá que relaxar algo os esfínteres para non sufrir máis da conta...
Fan todo iso sin anestesia nin nada.Para matalos
Ten narices a cousa...
aisss
Bico esporádico.
Publicar un comentario