domingo, 7 de abril de 2013

Maiúscula

Existe comunicación cando emisor e receptor comparten un mesmo código.
Pode este ser xestual, sonoro, gráfico ou incluso telepático. 
E pode o receptor ver cos ollos pechados ou falar o emisor coa boca cerrada. Considérase que a mensaxe chega cando fica convenientemente interpretada.
É posible transmitir florituras, acenos ou chiscadelas; agochados con símbolos menores debuxados en maiúscula.

Foto: Ancoriña. Código de Mariñeiros.

10 comentarios:

mariajesusparadela dixo...

Tamén se che parece moito ó símbolo do euro, que nos ten ancorados e que se está a rir de nós (e de noos).
E as mensaxes subliminais, chegan ainda se sabermos por qué.

A.C. dixo...

A min as anclas suxierenme moita ternura. Non saberia decir o motivo, pero sintome atraida por elas. Sabe alguen intrpretar esto meu? Ti que tanto sabes?

Carlosm dixo...

Cuando hai bo entendimento, os codigos prestanse para as filigranas e chiscadelas. Gostei

Anónimo dixo...

A tua didáctica tamen é maiúscula. Moi ben explicado

susana moo dixo...

Capto a mensaxe subliminal e pecho os beizos.

Paz Zeltia dixo...

pois susana e mais ti manexadas o mesmo código, que se me escapa a min... claro que, se ti cres nas mensaxes telepáticas, que podo esperar?

matrioska_verde dixo...

é como dicir eso de:

a bon entendedor poucas palabras bastan

¿non sí?

biquiños,

mariola dixo...

Se un é receptivo a mensaxe quedará ancorada, como esta tan fermosa que nos amosas.
un bico chousa.

peke dixo...

O malo prodúcese cando emisor e receptor non están na mesma onda polas razóns que sexa (e hai centos delas), porque a comunicación queda nun simple e triste aborto.

Anónimo dixo...

Este blog tiene encanto. Y aunque me cueste un poquito entender el código, es fascinante. Enhorabuena a su autor o autores.