No acelerón que lle deron ao mundo fai uns anos, as poleas transmisoras saltaron dos seus eixos e fóisenos de revolucións. Pasamos de mirar se as pitas tiñan o ovo meténdolles o dedo no cu a imprimirlle na casca un código de barras; de falar trivialidades cos veciños dende a solaina a pendurar intimidades a golpe de teclado no
facebook...
Saltámonos un paso intermedio no terreo evolutivo que nos rabizou algunhas fases imprescindibles na aprendizaxe vital. E non é que nosas avoas non saiban indicarnos como se taconea; é que pretendemos taconear con bailarinas e acabará por resentirse o calcañar.
Foto: Taconeo silente. Rúa de Compostela.
16 comentarios:
Non termino de pillarlle a relación entre o que dis das intimidades e o taconeo... pero pode ser porque quedei prendada da foto: concretamente do momento que inmortalizaches:
é incrible a sincronía das dúas mulleres (nai e filla?) e que son igualiñas, pero é admirable que ata a postura, o ángulo da cara, mirando o mesmo, as gafas, o peinado, o mesmo nacemento do pelo...
e dentro de 20 anos á moza estrañaralle que se lle teña posto o corpo da súa nai...
:-(
(téñoche que agradecer que tí non teñas esa molestísima comprobación de non-spam que aparece agora nos blogs de blogger -xa quita a gana de comentar- )
Para min que todo ven sendo o mesmo, máis ou menos sofisticado. Cambian as formas pero eu ata teño unhas bailarinas cun pouco de tacón. Aparencia todo!
Pasamos de andar a correr sen clases polo medio e así nos vai.
ten razón Zeltia, son igualiñas igualiñas... claro que entre a forma de vestir de unha e outra, tés razón que se saltaron algún paso evolutivo...
a verdade é que lle buscas un sentido ás fotos un tanto rebuscado... está claro que a miña cabeciña (loca) non é tan analítica como a túa, xamais se me ocurriría algo así ó ver a foto...
tesme sorprendida moi gratamente (pero xa o sabes)
biquiños,
Pode ser que me equivoque, claro, pero xuraría que ningún deses corpos leva enriba esa cara, anque en principio pensei que eran xemelgas e despois que era a cara dunha delas.
Hasme dicir a solución a este enigma?
Bicos
Pues eso, que estamos más tontos de lo que nos creemos, porque lo del código de barras en los huevos es de nota!!!! siempre lo he pensado:)
No creo que evolucionemos, muy al contrario, creo que somos como los cangrejos: un pasito hacia adelante y dos hacia atrás...
Moi boa entrada, Chousa. Como sempre.
A genética fai mariabilhas.E algums programas informáticos também.O que sempre esta no ton bem sendo o teu humor.Saudos.Carlosm
Entendo pouco de empedrados e taconeos, pero admiro o sentido da oportunidade que ti tes para capturar imaxes en todo terreo
A fo é síper chamativa. Zeltia di que nai e filla, pero para min que son xemelgas, a unha poida que se alimente mais ca outra ... e con gustos diferentes no vestir... ou é un truco de fotoshó??? Porque a cara é idéntica, idéntica...
Sácanos de dúbidas, por favor estimado Chousa.
Todo son apariencias. A clave está na esencia, que é a mesma. Aínda que pretendemos ser doutra forma u pretendemos inventar o xa inventado.
Bueno, eso foi o que me suxeriu o teu texto. E hay algo na foto que non me cadra, tan igualiñas...
bicos con taconeo.
Si, tan igualiñas, ata as mesmas gafas e os mesmos pendentes!? Truco?
Concordo con S. Moo: penso que son xemelgas!
O texto fai cavilar ;-)
Jeje, me gusta la foto (esconda lo que esconda, o no...)
¡Biquiños!
Carmen
(C.D.)
¡¡Pero igualiñas!!
Parecen dun exercito polo acompasadas que van.
Publicar un comentario