O sangue derramado salpícanos a todos. Nada podemos entender nesa sinrazón que so atina a poñer cadáveres enriba da mesa como argumento. Sangramos todos por esa ferida que nos drena o líquido vital e que lles drena aos asasinos a pouca materia gris que se lles podía supoñer.Quen na súa mínima cordura pode considerar viable que acadará o seu máximo obxectivo segando vidas, non pode ter o respeto de ningún dos momentáneos supervivintes (todos estamos no seu punto de mira, tan so por non pensar coma eles, non fai falla ser exconcelleiro, nin garda civil nin militar).
Con cada asasinato caban máis fonda a sua propia tumba. Con cada tumba reabren unha ferida que os alonxa e que nos anoxa, se cabe, máis do que xa nos tiñan.
Foto: Carballo tronzado
25 comentarios:
Parece que volvemos a anos atrás. Xa ninguén está libre por pensar como lle dea a gana. Como ti dis, se non pensamos como él, xa estamos no seu punto de mira.
(Graciñas por quererlle quitar o polen virtual as túas fotos. Eres o millor :P)
Manán a votar eh...
Exacto, todos somos su objetivo, todos los que no pensamos como ellos, somos sus víctimas, y hoy, todos nosotros tenemos esa sangre derramada en la mente. Hoy siento que esa sangre mia corre con las fuerza por quien ya no le circula por sus venas y pienso que ellos tienen la sangre podrida.
Hoy están mas podridos... están mas solos...
Cada vez que asasinan a alguén acaban con unha parte de España de todos nós, en certo modo asasinános a nós e ás nosas liberdades e dereitos. Ogallá apodrezan todos nó cárcere. Por certo, a foto é moi apropiada. Saúdos
Con lo que ha costado llegar hasta la democracia, algunos no se dan cuenta que esa es la única vía posible para cualquier reivindicación política. Pobre familia, vaya regalo anticipado del día del padre que les han hecho a sus tres hijos, y a tantos otros muertos sin sentido.
O meu avó sempre di que antes os avós prantaban árbores para que as viran os seus netos.
Agora...
Pareceme que o que buscan é precisamente ese alonxamento, canto mais odio e xenreire desperten mellor se sentirán os altos executivos de ETA: non queren unha solución "ó problema", nin con dialogo nin sin él, nin con mortos ni sin eles.
Ata onte pensaba qeu sí, que era cobardía dos nosos distintos gobernos, cobardía de non atreverse a negociar, a ceder, a reconocer errores. (Non entendo peches de periódicos, meter a periodistas no cárcere; non comparto a ilegalidade de partidos, etc.) Pensaba que se non se achaba unha solución era "culpa nosa". Pero agora penso con tristeza... que eses homes dende a cúspide de ETA non terían alimento para as suas vidas sin ETA, non serían nada sin ETA, ela é a que lle da sentido ás suas vidas e por iso fan o posible porque non acabe nunca, como agora botándolle mais leña ó lume, neste momento. Non morre o lume, o non... morren persoas.
desgraciadamente no nos libramos de ellos... estoy muy triste además porque realmente... ¿qué importante era???un padre de familia normal que se levanta temprano para currar... con la e logros que hemos conseguido en este país y que no tengamos la fórmula de hacer desapareces a estos mal nacidos??
Qué triste...
¿Que podremia corroerá os seus pensamentos? O sangue derramado convérteos nos animais máis depravados da escada zoolóxica.
Espero vivir o suficiente para celebrar o día en que esa banda asasina despareza.
A foto reflicte o drama terrorista con toda a sensibilidade e crueza. Estás a facer da natureza a metáfora das nosas vidas.
Unha aperta.
Agora a estes asasinos xa lles vale calquera, todos estamos nos seu punto de mira.
Isos que derraman sangue e vida carecen de cordura e alma. son posuidores dunha sinrazón violenta e inhumana.
Rexeitalos é a solución, nos xa o facemos, agora os que están preto deles teñen que dar o paso.
Un bico magoado.
Aínda coa inmensa carraxe que sinto por esta morte inxusta, inútil e brutal, non podo deixar de pensar que calquera solución para o problema do terrorismo de ETA pasa pola negociación.
E penso isto porque vexo que non son só catro tolos aos que se desarticula e xa está, teñen, mal que me pese a min e a todos os demócratas, unha certa base de apoio popular no Pais Vasco.
A vía policial lévase intentando décadas sen resultados. Eu creo que fai falla algo máis.
E tamén penso que a vida, a liberdade e a paz ben pagan a pena.
Eu non entendo como a sociedade vasca ó completo non rexeita estes actos infames. Só eles poden demostrar claramente o seu desprezo polos asasinos. Penso que a súa actitude é a que mais pode influir nesta xentuza....Foi moi triste esta morte.
cada dia ten menos sentido esa sinrazon....
cada cal se retrata polos seus feitos e polas suas verbas.
tratar de mezclar politica o algunha extrana idea de liberdade ca morte dun obreiro decente, non ten sentido algún.
Lamentable....
Gustariame ter fronte a mín o que apretou o gatillo, para que tratase de explicarme o motivo, para ver si podo entendelo... si podo comprender que non e maldade porque si, sen motivo.
chousa, é ben triste matar por unha idea... pero neste caso penso que xa nin sequera hai ideas. todo se reduce a cartos. eta trata de manter unha infraestructura, converteuse nun grupo mafioso xenerador de cartos. nada máis. de aí que esta morte sexa tan tráxica: era un hombe sinxelo, coma todos nos, traballaba nun peaxe... é tan difícil de entender.
Penso que os agresivos non merecen nin palabras.
Non, a markesa ten toda a razón, non se merecen palabras, non se merecen que reguemos a súa semente de xenreira. Só son asasinos despiadados e ponto. Quizais decir que algo funciona mal nesas cabezas... pero eso é a discusión sobre a maldade do ser humano.. ¿Son malos ou están enfermos??
"Matar a un home para defender unha doctrina non é defender unha doctrina, é... MATAR A UN HOME". Calquera que non estea de acordo con esta frase, tivo que perder o norte nalgures.
Tiña ganas de deixarche un comentario, pero non puiden ata hoxe. Tes razón se teño a ocasión de ver o grupo vou pero encantada da vida.
Bicos e ademais a foto esta chulísima.
que pena, como está o mundo, matamos porque non teñen as mesmas ideas ca nos e como se se fora unha parte de nós... www.asbeirasdoarnego.blogspot.com
É ben certo, tod@s @s que non pensamos coma eles estamos no punto de mira.
Ten que ser moi duro vivir no País Vasco.
Non se pode vivir entre a espada e a parede, iso tense que acabar, pero eu con cada asasiñato sígome facendo a mesma pregunta, ¿porqué sigue existindo ETA despois de máis de trinta anos de democracia? e sigo pensando que non debe interesar a súa desaparición, parece que convén que haxa sempre un punto desestabilizador, para poder manexar millor as vontades si é que fose preciso.
Apertas.
Non se pode razoar o irrazoable. Solo son unha pandilla de asesinos que efectivamente nos teñen a todos no seu punto de mira.
A imaxe do carballo tronzado ilustra moi ben ese post. Eu non teño palabras para definir a insensatez dun asasinato, nada pode xustificar unha morte tan cobarde e inutil. E triste que estes terroristas ou mellor dito, delincuentes e criminais non teñan outros argumentos para deixarse notar.
Saúde e bos alimentos
o carballo é unha árbore noble que nos simboliza a todos os que rexeitamo-la violencia,esta foto é unha gradísima métafora,parabéns.
bicos.
Todos absolutamnte rexeitamos estes actos cobardes, e creo que de unha vez por todas hai que acabar con esto, e a única forma e mais civilizada é a negociación, ainda que algúns prefiran que esta sangría non acabe nunca.
Matar nunca ten sentido.
A imaxe que as posto enseña moi ben o que sucede en o noso corazon cando alguen asesina.
Publicar un comentario