Cando non importan os códigos o único realmente relevante é a mensaxe. Cando as espiñas que rodean o obxectivo abren paso para acadar o froito...
Sin esquecer nadiña, pero mirando cara diante, é o momento de empezar a sorrir neste inicio da fin.
Na ledicia que me produce, fico sin palabras. Unicamente agroma ó meu pensar un desexo a repartir entre tod@s, sin que ninguén o apropie, sin que ninguén o desmereza: zorionak!
Foto: O froito está maduro.Felicitémonos.
