Lavar

Nos tempos da inmediatez parece que non temos tempo para nada. A frase foi sempre válida pero, debe ser por tanta tecnoloxía, dá a impresión de que o tempo fuxe hoxe a máis velocidade.

Este entramado de axiñas que nos ralentiza provócanos milleiros de suspiros, mentras xestionamos axendas electrónicas e administramos arquivos  que viñan para nos solucionar a vida; e resulta que se nos encerella neles...
Seguramente non imos ter tempo, pero viría ben deter o centrifugado ao que temos sometidas as neuronas para lembrar que máis amodiño tamén se pode lavar.

Foto: Lavadoiro/lavadora.

Contemplar

Canto cambiamos en dous lustros? Como eramos, que vicios tiñamos que xa non temos e cales adquirimos desde aquela? Hai hoxe dez anos, falabamos de felicitar o santo que neste día celebrades, de que era un outono atípico pola escaseza de choivas, da caída da folla...

En realidade, se espelimos as colateralidades de adornos prescindibles, podemos chegar a concluir que tanto muda que non cambia nada. Matizar en todo caso que, para convivir coa presbiopía ocular galopante, fomos aprendendo que non todo consiste en ver: tamén cómpre saber contemplar.

Foto: Pedestal contemplativo.