Nogueira

A forza da oralidade radica case sempre na intensidade coa que as palabras se vocalizan, a tonalidade coa que se expresan e maila paixón inserida na súa pronuncia.

Na expresión oral non hai tantos atadallos gramaticais, permitíndolle á semantica licencias que lle dan potencia á vez que abren vieiros para novos significados.

Por estas razóns, cando na casa de meu avó se alude á maxestuosa árbore que preside a aira e domina o curro, non se di da mesma maneira que se escribe. Ela é, de toda a vida,  Anogueira.

Foto: Juglans regia de cas Dionisio.

Abismo

Hai un abismo tan inmenso entre o público e mailo privado, que dá medo comprobar como aquel se afunde na súa propia ingravidez inoperante de búsqueda do mínimo esforzo; mentras estoutro  afúndenos a todos na súa incesante, ninfomaníaca e exclusiva búsqueda do máximo beneficio.

Ambos modelos poden convivir; pero sen esquecer que hai servizos que nunca deberían ser privados e outros teñen que ser públicos. Facelo posible é cousa de todos: usuarios, funcionariado e outros artistas do fluvial. Deberíamos ter clariño que se nos quitan o río...deixa de haber dúas beiras!

Foto: Dúas beiras.

Viceversa

As máquinas máis perfectas necesitan filtros para impedir que lles entren perturbacións nas entrañas. Alí onde o combustible e mailo ar se xuntan coa chispa para que o pistón, acoplado e lubricado no cilindro, non pare de subir e baixar; desencadeando así un vaivén infinito de bielas que transforman o lume en movemento. E viceversa.

Por iso non vos debía estrañar que algunhas leven un filtro diante dos ollos para evitar -neste caso- a ignición instantánea somente coa súa mirada. E viceversa.

Foto: Filtros de miradas emitidas. E viceversa

Estrafalario

As cousas, incluso as boas, necesitan un tempo para ilas incorporando con algo de xeito á vida diaria. 

E aquí pasamos de mandar recados a mandar WhatsApps nun espazo cósmico moi reducido. É como se aos neandertais lles chega de súpeto a bisagra de bolboreta ou o grifo monomando.

A rapidez coa que nos está asolagando a tecnoloxía non nos permite xestionar cun mínimo de sentido o patrimonio recibido; e pasamos de ser donos invisibles dunha marabilla herdada a exhibirnos como propietarios franquiciados dunha serie de  trapalladas estrafalarias.

Foto: CocaCola na corredoira. Trapalladas a granel.