Hai un abismo tan inmenso entre o público e mailo privado, que dá medo comprobar como aquel se afunde na súa propia ingravidez inoperante de búsqueda do mínimo esforzo; mentras estoutro afúndenos a todos na súa incesante, ninfomaníaca e exclusiva búsqueda do máximo beneficio.
Ambos modelos
poden convivir; pero sen esquecer que hai servizos que nunca deberían
ser privados e outros teñen que ser públicos. Facelo posible é cousa de todos: usuarios, funcionariado e outros artistas do fluvial. Deberíamos ter clariño que se nos quitan o río...deixa de haber dúas beiras!
Foto: Dúas beiras.
Que ben e que bonito o explicas, Chousa! E canta razón tes!!
ResponderEliminarO problema é que a cada quen só lle interesa a súa beira e non se decatan de que unha non existe sin a outra.
ResponderEliminarBicoss
Que serio te pones
ResponderEliminarAi, xa, moito pides... se todos o tiveran tan claro...
ResponderEliminar(e de non haber río, o que se aforraría en pontes!)
Bicos dende o retorno
Falta que esteamos concienciados para facer os cambios.
ResponderEliminarFalta que os outros miren polo benefico de todos e non de eles sós.
un bico chousa.
Y sin río, estamos condenados a la sequía, horrible.
ResponderEliminarNunca llueve a gusto de todos, pero a mí me gusta conciliar el mínimo esfuerzo con el máximo beneficio. Cuando encuentro el punto óptimo de (cómodo) esfuerzo (para mí) - (suficiente) beneficio (para mí), me apoltrono allí cómodamente hasta que ese nivel de esfuerzo no me da tanto beneficio y entonces reajusto el nivel de esfuerzo o bien busco un beneficio distinto :D
Moi ocurrente o das dúas beiras
ResponderEliminaro malo é que hai un abismo entre elas.
Aínda que tardo nos comentarios
non te olvido
Moitos bicos dende as Rías Baixas
Vengo después de mucho tiempo y qué grato ver que sigues y que casualidad que encuentro... caracoles. caracoles color coliflores.
ResponderEliminarCarallo...!
Mui bo símil !.
ResponderEliminarTamén está a xente que se senta á beira do río a descansar, a xente que vai en barco de paseo polo río, outros que nadan contra corriente, as pontes, as pontes derruidas, etc, etc.
Non sei que dicir, a verdade. Todo moi atinado e moi simbólico.
ResponderEliminar