A ver se co aforro enerxético tan importantísimo que imos lograr por mor destes absurdos cambios horarios, podo permitirme volver pagar catrocentos cincuenta céntimos (tres mil reás) por unha caña no Gijón.
Que me atenda o camareiro de chaqueta branca con galóns de almirante e andar tranquilo de avezado grumete.
Ben sei que nin hábito nin abadía fan ao fraile; pero a min aquel lugar inspírame. Non sei se polo ar que fala en pretérito, se polas litografías con nádegas ben debuxadas dunha femia que me volven ao presente. O certo é que no futuro quero volver.
Foto: O meu primeiro libro. Busco editor
Pois aceptaba -se me invitases- a unha caña no Gijón. Pero só se me invitases, que eu non deixo catrocentos cincuenta reás nun grolo de cervexa, por moi fermosas nádegas que por alí paseen.
ResponderEliminarBicos rácanos.
Ah, pois, se existisen as viaxes no tempo, ti que para que cres que volverían os que puidesen...
ResponderEliminarbufs...
bufs...
Mediño. Se unha hora nos desbarata tanto... imaxina...
Bicos de onte, e aínda frescos!
Un bo lugar para comenzar esa empresa.
ResponderEliminarApertas!
Non me digas que non trouxeches nin unha sola foto...
ResponderEliminar;)
Non é mal presente si a el te levan unhas nádegas de femia.
ResponderEliminarImaxino que ó Café Gijón fáltalle agora o fume do tabaco, perdendo parte da súa atmósfera tradicional. Claro que peor é a falta de parte dos seus contertulios habituais.
Bicoss
pois para ser nunha cafetería de tanta solera, e na Capital, inda non foi unha caña tan cara!
ResponderEliminar(Inda estou cabreada por os trescentos cincuenta que paguei eu por un mal rioja e unha tapa de tortilla sin ovos de verdade nun barrio humilde da Coruña,nunha calle detrás dos novos xulgados!)
inter nos: para facer un libro has ter que escribir algunha frase máis, inda que esa sexa cojonuda
Presente, futuro,pasado...todos están no aire e nas nádegas.
ResponderEliminarNon aforremos e estraghemos os cartos todiños !.
Pois terei que ir ao Paseo de Recoletos para tomar un café e perder a miña ollada polo lugar sen pensar no tempo ;-)
ResponderEliminarApertas.
Antón.
Eu tamén iba do boa gana, sentarse na mesa e ir observando esas litografías que dis facendo fincapé nas nádegas tan ben postiñas- sei que hoxe non era de poñer a foto porque o libro é máis importante, verdade? e deleitar o padal cunha caña ben tirada.
ResponderEliminarbicos chousa.
Eu convido!
ResponderEliminarBicos xenerosos
Un bo lugar para inspirarse
ResponderEliminarpoida que aínda ronde por alí
algunha musa de Valle-Inclán.
Moitísima sorte co teu primeiro libro.
Unha aperta grande.
Teño que matizar.
ResponderEliminarO meu primeiro libro é xustamente iso que vedes na foto: tres liñas nunha servilleta do Café Gijón.
Sigo sendo o canteiro de sempre. A ver se me ides perder o respecto, carallo!