sábado, 11 de decembro de 2010

Argallar

Non todo está nos libros. Nin as mil maneiras de fritir un ovo, nin a realidade constatable de que un ovo so é posible fritilo dunha maneira...
Algún libro xa da conta de como non todo o colacao é soluble no leite, pero escápaselle que por iso, precisamente, algúns somos do nesquik...
Os libros axudan moito. Amósannos experiencias e ideas que outros tiveron antes, delimitando así a derrega dos pensamentos para evitarnos plaxios mentais. Por moito que as ideas non teñan volume, sí que teñen propietario/a, e para deslindalas faise preciso o rexistro escrito como proba irrefutable da súa etérea consistencia e testemuña perenne da súa existencia.
O factor común que vencella a lectores e a quen escribe, radica precisamente nunha das marabillas que (seica) temos en total exclusiva os humáns: a capacidade para argallar.

Foto: "A cabeza non para"

49 comentarios:

  1. Chousa da Alcandra11 de decembro de 2010, 12:56

    Despois de asistir á presentación, onte pola tardiña, do libro do meu amigo Xosé Luis Sucasas no Museo Aller de Lalín, "Outra vaca no millo"; a esta hora xa estou en condicións de aseverar que teño un autor ó que lle lin todo!.
    Agora xa sabedes unha das fontes nas que bebo.

    ResponderEliminar
  2. Blogboreta11 de decembro de 2010, 13:14

    Ler é vivir,escribir é vivir, argallar é vivir... temos tantos mundos neste por descubrir, e todiños nas nosas cacholiñas.

    Bendita a miña cabeciña brincadeira que cada día me trae centos de cadros que me fan a vida de tantos cores inimaxinabeis.

    Un biquiño argallante.

    pd. ¡¡ Viva o Nesquik!!!! Morte os "jrumos"

    ResponderEliminar
  3. fonsilleda11 de decembro de 2010, 16:57

    Esa xente que atopas nas rúas facendo esas cousas (as de a imaxen), sempre me deixan chea de pasmo.
    Gústame a xente que argalla ben e con algún bo fin. Os que argallan pra enganar, por interese, pra especular ou facer mal, eses...
    O malo é que hai moitos
    Na nosa casa son de colacao. Síntocho ben.
    Bicos ben argallados e con lazo.

    ResponderEliminar
  4. Paz Zeltia11 de decembro de 2010, 18:25

    Pois tí debes ser moi humano, porque capacidade de argallar tes abondo!

    ResponderEliminar
  5. A.C.11 de decembro de 2010, 18:38

    Jajajaja claro que un ovo unicamente se pode fritir dunha maneira. O que existen son moitas maneiras de freir ovos.
    Xogas coas palabras que da gusto. Supoño que ese arte atoparialo en tantos libros como dis que devoras. Preguntome de onde sacas tanta labia e tan sorprendentes imaxenes.
    Un bico pra o argalleiro maior.

    ResponderEliminar
  6. mariajesusparadela11 de decembro de 2010, 21:08

    É muller, non parece, pero é muller que oín dicir que nós, as mais das veces, somos invisibles.

    (Tamén oín dicir que a todos, algunha vez, váisenos a cabeciña)

    ResponderEliminar
  7. Harmonía11 de decembro de 2010, 21:21

    Das catro acepcións que nos aporta o DRAG, esta é a que máis me convence:
    [argallar, planear. 4. Organizar ou levar a cabo [algo] sobre a marcha, cos medios de que se dispón no momento.]

    Gústame argallar. E, polo regular, as persoas que sempre están argallando (planeando), non se aburren nin aburren, nin enferman!! :-))

    ResponderEliminar
  8. matrioska_verde11 de decembro de 2010, 21:22

    quedeime de pedra cando lín que eres de nescuik, non o podo crer... ¡vaia desilusión, Chousa!, dígocho como o sinto...

    e que donde se poña un colacao que se quiten de diante os demais polvos.

    ¡canto argallan as nosas cabeciñas!

    biquiños,

    ResponderEliminar
  9. Dilaida11 de decembro de 2010, 21:28

    Hai máis dunha maneira de fritir os ovos, pódelos facer con puntilla ou sen puntilla e isto tamén vén nos libros, porque os libros conteñen todo o necesario e importante que necesita coñecer unha persoa, teñen todo tipo de utilidades e funcións, ata poden servir de cuña cando coxea unha mesa.
    Eu coñecín unha parella de namorados que apoiaban o somier da súa cama nunhas patas feitas con libros.
    Bicos

    ResponderEliminar
  10. Trasno12 de decembro de 2010, 00:33

    Ti non sei de onde sacas materia para argallar tanto. A tua cabesiña non paaaaaara jajajaja.
    E xa dirás onde se pode mercar esa fonte na que bebes, que non conhezo eu a ningún Sucasas escribidor.

    ResponderEliminar
  11. Ptal12 de decembro de 2010, 09:15

    Sem dúbida vosté é um filósofo. Gostei do que vi por esta Chousa de ideias volumétricas (e magnífica images bem casadas con aquelas).Um prazer

    ResponderEliminar
  12. A.C.FolkAntas12 de decembro de 2010, 10:43

    Comunicámosche que se esgotou a lotería do folkAntas, de xeito e maneira que che quedan as participacións que che quedan a ti. Xa sabes cal era o trato: as que no deas colocado no mercado, suscríbelas ti.
    Pide, por favor, a quen che mercou algunha que o día 23 non se agolpen todos para ir cobrar, que senón vannos protestar na Caixa e non queremos líos con eles.

    ResponderEliminar
  13. Chousa da Alcandra12 de decembro de 2010, 11:03

    AGASALLO

    Nun arrinque de xenerosidade, e xa que anuncia a organización do Festival FolkAntas que as participacións de lotería de Nadal 2010 están esgotadas; comparto unha das miñas con todas aquelas persoas que, contando cun blog aberto, fagan ou teñan feito xa un comentario neste posteo que leva por título "Argallar" antes das 00:00 horas do día 20-12-2010

    No caso de resultar agraciados (eles din que si) algún dos dous números que se indican na participación, o premio será repartido a partes iguais entre todos/as as/os comentaristas.
    O administrador da Chousa (e depositario da participación número 240), argallará o xeito de facerlles chegar a cada un dos agraciados a contía que lles corresponda, contando -loxicamente- coa súa colaboración (argalleiro si, mago non).

    Asinado: Inocencio Xeneroso Chousa Alcandra

    ResponderEliminar
  14. Blogboreta12 de decembro de 2010, 11:07

    Ay, meu Deus... mira que se despóis de 36 anos e medio vou ser por fin agraciada!!!!!!!

    Mi madriña!!! Meu marido vaicho agradecer moitísimo :) :)

    ResponderEliminar
  15. Chousa da Alcandra12 de decembro de 2010, 11:24

    Agraciada na parte alícuota que che corresponda. (Dille ó teu marido que non hai de qué)
    Matizo tamén que será unha parte por cada persoa, non por cada comentario jajaja.

    ResponderEliminar
  16. Deambulando con Artabria12 de decembro de 2010, 11:58

    Xa ves o guiadiña que son, ti disme que veña e eu veño. O que non argalles ti......e como sei que che gusta moito o Nadal, non podo deixar pasar a oportunidade de enviarche un carro de felicidade, diversión, bla bla bla, nestas datas. Un bico dente Betanzos ao Centro Xeográfico de Galicia.

    ResponderEliminar
  17. pitima12 de decembro de 2010, 13:16

    O amigo invisible!!!
    ¿E os rasca da ONCE? jaja

    Considérome entón agraciada tamén. Espero que toque algo, que se vexa! jaja Ou que se mire!! que din por aquí.. jeje
    Demasiado soluble non ten incentivo... Ó meu neno gústalle que queden grumiños frotando no leite, como á súa nai. Claro que agora voltei o café mañaneiro...

    Boeenoo, que sí, que argallar é un verbo ben bonito, da primeira conxugación, coma casi todos os verbos da creación... Que hai que ser creativos, para seren humanos case divinos.

    Bicos á vista..

    ResponderEliminar
  18. Magdalena Malungo12 de decembro de 2010, 16:51

    Non será unha argallada? Que argallar ten máis acepcións..

    ResponderEliminar
  19. mariola12 de decembro de 2010, 17:16

    Non todo está nos libros, como ben dis, antes está en nós, sempre.
    Gústame a túa maneira de argallar, e espero que esta cualidade que temos os humáns non no la quiten nunca,porque aí está o verdadeiro pracer, en buscar, mirar, remirar, indagar, planear, imaxinar, coller, quitar, facer... argallar un bó texto.
    un biquiño.
    Pd- grazas polo agasallo da lotería, será que o espírito da navidade xa anda argallando a voa vontade?
    outro bico.

    ResponderEliminar
  20. Paz Zeltia12 de decembro de 2010, 19:05

    Pero pero pero ¿unha participación para todos nos? a re-par-tiiiir?

    anos de fidelidade á lotería folk-antas para agora ter unha porcentaxe...
    a ver, a ver, xa me botarás as contas de canto me pode tocar ainda que tocara o gordecho.
    Claro que, ben mirado... é JRATIS
    :D :D

    Eu creo que a persoa invisible da foto é unha muller, ten o pé pequeno ;-)
    e nada, por voltas que lle dou á foto ampliaándoa ao máximo, non lle consigo ver alambriños ningúns ao sombreiro e as gafas...
    cal é a túa teoría?

    ResponderEliminar
  21. Anónimo12 de decembro de 2010, 20:07

    A capacidade de argallar sen fin, pero tamén a incapacidade de estarmos conformes co que hai e como está. Afortunadamente, alguén unha vez achegou comida ao lume e desde aquela o mundo da gastronomía foi outro. E así imos viaxando polos séculos.
    (vaia, eu sonlle de colacao)

    ResponderEliminar
  22. fonsilleda12 de decembro de 2010, 21:30

    Ti ves?, este e o xeito de argallar que a min mais me gosta: a que ten na sua finalidade algún proveito pra esta que son eu.
    Xa me puseches nerviosa. Endexamais fun agraciada (a faciana téñoa ben e bonita) e xa va sendo hora..., non si?.
    Bicos de pre-festas

    ResponderEliminar
  23. paideleo12 de decembro de 2010, 22:21

    Vaia argallada que se che ocorreu.
    Sabes que che digo ?. Que ogallá nos toque.

    ResponderEliminar
  24. Carlosm12 de decembro de 2010, 22:38

    A tua cabesiña non paaaaara hahahaha.
    Debe ser coma a dese (ou desa) maniquí estática que tan ben ajeitada e acaida nos aportas.
    Sigue lendo livros. Os que ti queiras, pero non deixes de escribir. Que nos justa. Saudos. Carlosm

    Note: Tamto tem o da minha participaçom. Já sabes que eu tenho algunha na carteira

    ResponderEliminar
  25. Belén12 de decembro de 2010, 22:47

    Muchas cosas las tenemos en la vida, pero en los libros es dónde está ordenado jajajajajajajja

    Besicos

    ResponderEliminar
  26. Chousa da Alcandra12 de decembro de 2010, 23:47

    Certamente a cabeciña non nos para!

    E debatendo sobre se será home ou muller o persoaxe da foto, eu teño que dicir que tamén me pareceu muller polo aceno que fixo cando lle botei unha moeda no bote, e tamén pola posición das pernas...; pero mentras algunha anda na busca do alambre que suxeita gafas e pucho, eu ando buscando onde raio tería (logo) as t-tiñas??
    E sigue sin pararnos a cabeza! jajaja

    ResponderEliminar
  27. fonsilleda13 de decembro de 2010, 00:36

    ¿Muller?, estes homes...
    Si está ben clariño que é o home invisible.
    Jajajajajajaja.

    ResponderEliminar
  28. Anónimo13 de decembro de 2010, 02:09

    Non para un carallo a cabeza :D ahhaah

    ResponderEliminar
  29. Bolboreteira13 de decembro de 2010, 13:56

    Leer é un dos grandes praceres da vida para min..E admiro moito a quenes son capaces de argallar fermosas historias que nos fan usar a imaxinación con tanto inxenio.
    Biquiños!!

    ResponderEliminar
  30. susana moo13 de decembro de 2010, 22:49

    Para argallar o agasallo ao xeito convén tantear a argalla -tamén chamada argalleira-, que se agarra -sen garra pero con gana-, pola argolla -tamén chamada golla ou gollola-.
    (mellor sen gorra, pero fan falta agallas)

    ResponderEliminar
  31. Maribel-bel14 de decembro de 2010, 17:02

    Menos mal que argallando dei coa forma de non traballar para o 2011,como seguirá a crisi eiche de mandar unhos cantos comentarios e acórdate de pajar eh. Besiño na orella esquerda.

    ResponderEliminar
  32. Merce14 de decembro de 2010, 17:12

    Mira que levo un bo anaco mirando a fotografia e... que non lle vexo nin pes nin cabeza, bueno, os pes si que os vexo, pero o da cabeza eu non sei, o que ai por dentro da chaqueta está moi ben "argallado" para dar o pego :)

    Unha curiosa argallada :)

    Biquiños

    ResponderEliminar
  33. la cocina de frabisa14 de decembro de 2010, 21:06

    Chousaaaaaa, ese mimo lo he visto yo, pero noooooooo recuerdo en qué lugar.

    En cuanto al libro de tu amigo, ojalá que venda mucho ¿escribe bien? y además ¿entretiene lo que dice? ambas cosas son importantes, por lo menos que su libro tenga una de las dos cosas.

    un biquiño

    ResponderEliminar
  34. Alís14 de decembro de 2010, 21:21

    Debo ser unha muller moi capacitada, porque argallar argallo dabondo. Outra cousa é que sexa capaz de plasmalo como corresponde.

    -Tema foto: Penso que é muller, polas pernas (non a posición, que tamén, senón a forma). As tetiñas deben de estar debaixo da súa cabeza, que para nós é o seu peito

    -Tema chocolate: Eu tamén era de Nesquik, precisamente porque o Colacao non é ben solubre, aínda que o de agora sí. Ademáis, o Nesquik ten mellor sabor ao tomalo a cucharadas.

    -Tema lotería: Espero que sexa o número do gordo, por iso de que me toque alguén aínda que sexa o gordo

    Chuuu, isto parecía un examen

    Bicos ben argallados

    ResponderEliminar
  35. Chousa da Alcandra14 de decembro de 2010, 21:26

    Sen gorra seica (téñenme dito) é cousa de arroutados, aínda que mellor é...
    Gústanme moito os bicos na orella esquerda, tanto coma na dereita!
    Non resulta doado cachar o segredo da moza (eu aposto que é unha muller). Eu, que me acheguei a menos dun metro... non llo dei pillado; pero algún alame había.
    Non sei onde puido ser observada esta "mima", eu fotografeina en Roma!

    Xa imos con 24 que xogan á Lotería do folkAntas. Se toca no gordo son 75.000 eurazos a repartir

    ResponderEliminar
  36. Merce14 de decembro de 2010, 21:31

    ostras!!!

    non me fixara eu no da loteria

    vale que comente toda a miña familia???

    e os finados???

    (a eses traios no autobus jajajaja)

    ResponderEliminar
  37. Sun Iou Miou14 de decembro de 2010, 21:42

    Se é en Roma, o/a da foto será un de tantos descerebrados que votan polo Berlusconi, outro con moita capacidade de argallar. E é que no de argallar, à diferenza do de estrelar ovos, hai mil e unha maneiras (ou máis).

    ResponderEliminar
  38. Chousa da Alcandra14 de decembro de 2010, 23:22

    E mentras contabilizaba coláronse Alís, que é das miñas co Nesquik e pide que lle toque un gordo; e Sun Iou Miou, que considera posible votante de Berlusconi ó/á mim@ (unha boa razón para agochar a cabeza.
    Pódense traer familia e achegados, sempre que teñan blog activo, Merce.

    ResponderEliminar
  39. Merce14 de decembro de 2010, 23:42

    jajajaja non querido Chousa non :)

    non ia ser tan parva como para repartir entre tantos, asi se me toca a min voume de vacacions eu soliña, ademais penso que na miña familia a unica tola que ten blog solo son eu ;)

    biquiños e moita saude!!!

    ResponderEliminar
  40. Alís15 de decembro de 2010, 01:00

    Un gordo ou un fraco, que non lle fago ascos a ningún mentres toque ben.

    E falando de tocar, si saímos agraciados ¿mandas o premio ou hai que ir a recolle-lo aí?

    ResponderEliminar
  41. Raposo15 de decembro de 2010, 02:06

    Borges imaxinou o paraiso como unha biblioteca inmensa ou infinita. Poida que non andivera descamiñado, aínda que eu tamén podo imaxinar outros tipos de paraisos.
    E que conste que eu son de Nesquik e que ti eres un argallante de carallo.

    ResponderEliminar
  42. A Conxurada15 de decembro de 2010, 15:06

    Argallar, argallar, argallar, argallar, argallar, argallar....moito me gusta este verbo, tanto polo que significa como por como soa, escoita: argallar, argallar, argallar, argallar, argallar, argallar, argallar....

    Agora terei que argallar o xeito de enviarche este bico grande que teño para ti.

    ResponderEliminar
  43. Chousa da Alcandra15 de decembro de 2010, 15:32

    Sería un magnífico pretexto para vir a Antas, Alís (a ver se chega para a viaxe).
    Dame o corpo que o paraíso que ti imaxinas seméllase moito ó meu, Raposo (como somos de Nesquik...)
    Non deixes de conxugar, Conxurada. Argalla canto poidas, que esa intención non se debe perder.

    ResponderEliminar
  44. irene15 de decembro de 2010, 22:00

    Jajaja, pues ahora no pienso, sólo comento, y pregunto ¿por fín qué es? ¿chico o chica?
    Es más cómodo el nesquik.
    Suerte a Xosé Luis con el libro, me hubiese gustado escribir alguno, es la única cosa que me falta de las tres que dicen que hay que hacer en la vida.
    Biquiños, Chousa.

    ResponderEliminar
  45. Chousa da Alcandra21 de decembro de 2010, 20:18

    Ben, os números seica xa están no bombo. Incluidos estes dous nos que -de tocar o primeiro premio nun deles e o segundo no outro- serían 100.000 euros a repartir entre os 29 comentaristas con blog identificado. Solo son 3.448,28 euriños para cada un (eu non entro no reparto, que xa teño algunha outra participación).
    Esa cantidade hai que vir a Antas para cobrala; así que ide botando gasolina nas bicicletas para vir!

    Saúde!

    ResponderEliminar
  46. Alís22 de decembro de 2010, 18:42

    Bueno, teño que facer a maleta ou non? Mira que estou moi lonxe e si hai que ir a cobrar teño que sabelo con tempo...

    Bicos cheos de saúde (que non falte)

    ResponderEliminar
  47. Chousa da Alcandra22 de decembro de 2010, 19:24

    Non me digades que non andivemos atinados!. Demos coas últimas cifras do primeiro e do segundo.
    Pero estes de "Loterías del Estado" son uns tiquis-miquis e din que coa puntiña solo seica non vale...Tiña que avisar carallo!

    Boeno, o conto é que ese número "feo" ten o reintegro; así que xa podedes vir a Antas para cobrar. Vou mercar unha boa tixeira para recortar o billetiño de 5 euros en 29 anacos para térvolo preparado.

    Tamén estiven pensando en convidarvos co premio a unha boa mariscada, pero como non nos imos dar posto de acordo os 30 ía ser un cristo.

    Outra idea (apúntanme xa algúns ludópatas recalcitrantes) é o de reinvestir o obtido na de Reis; é dicir: tirar a casa pola ventana coma sempre...

    Como bó demócrata que son, xa verei como fago. O certo é que agora a Chousa ten 29 "accionistas". Iso sí, sen dereitos políticos!!!.

    Continuaremos informando sobre o particular.

    Ah, iso si: Saúde para tod@s, por favor!

    ResponderEliminar
  48. matrioska_verde23 de decembro de 2010, 17:04

    pois mira ti, que eu non me dira nin conta de que compartías con nós lotería e aínda por riba tocounos... esto sí que é sorte.

    polo que a mín respecta, o que ti faga ben feito está, confío en ti plenamente, téñote por un home de peso, e non che estou a chamar Gordo, non señas mal pensado, xa sabes o que quero decir.

    Moitos biquiños e moitíííísimas gracias.

    E.

    ResponderEliminar
  49. Chousa da Alcandra27 de decembro de 2010, 19:48

    Veño para deixar constancia de que os 29 comentaristas xogan 5 euriños no número 28723 para o sorteo do 6 de xaneiro de 2011.
    Desta vai!

    ResponderEliminar

Comenta o que queiras, pero con respecto: