Esbozo

Insinuando xestos pasamos unha boa parte da vida. Cecais para ocultar outras poses menos fotoxénicas no mundo da expresividade corporal.
Deso saben moito os asesores de imaxe, que se gañan unha pasta por descubrir cal é o lado bo de cada quén, e así poder enlatar o produto para o seu consumo masivo en forma de papeleta electoral.
Mentras tanto, eu sigo considerando que todo canto nos ofrecen son meros esbozos dunha realidade inacabada, pendentes sempre do matiz final e coas imprecisións precisas para agochar o que non gusta que sexa visto. Alevosía en estado puro!

Foto: Esbozo de Chousa.

Duda

Neste intre e nesta hora, mentras medio mundo está pendente dunha esfera de coiro perseguida por vintedous machotes millonarios en Roma, outro medio mundo está pensando que carallo comerá mañán. Vivimos nun mundo cargado de decisións e cheiño de dudas.
Seguramente as duas posicións son relevantes e ambas teñen unha repercusión moi sobresaínte. Non sabería cuantificar a preponderancia económica dunha e da outra; pero seguramente andarán abondosamente descompensadas. E moi probablemente non do lado que deberían, pero quen fixo as regras da economía non se lle esixía que entendese de xustiza.
(Un ano destes hei propoñer que a final da Champions League se xogue en Antas. Cando teñamos Ave en Galiza, igual tamén podemos ter un estadio futbolero que a poida albergar...)

Foto: Dudas existenciais (se tés cartos)

Peidiño

Acicalámonos para que nos vexan ben e, dese xeito, amosar máis seguridade; co cal verannos mellor. Un círculo vicioso que día a día tentamos manter enfundando aquela camisa que nos engaiola moito e mergullándonos no perfume que namora as propias pituitarias.
É así como saimos da casa pisando forte, coa cabeza erguida e a vista ó frente. Gastando axiña a camisa bonita e facéndonos resistentes a esa colonia que xa non somos capaces de ulir.
Pero ainda coa gravata centrada e os zapatos relucintes, seguimos a ser sabedores sempre que, de cando en vez, non hai como botar un peidiño para liberar tensións e deixarnos o corpo -por un segundo- sumamente relaxado.
E que, de tanto falar, acabamos todos padecendo aerofaxias que compre liberar. Ou non?

Foto: Canalizacións residuais non radiactivas [creo].( Antas de Ulla)

Mañán

E mañán, 18 de maio, empezan os días das letras galegas. Expresión escrita dun xeito de falar, de sentir, de vivir...Dunha maneira que nos identifica e nos une, e nos fai pobo, cultura viva e sentimento firme.

En cada intre da vida cotiá, en cada badalada da imaxinación i en cada pálpito do corazón, circulará polas veas do noso pensamento e voltará polas arterias da expresión escrita, da falada, da pensada...

Foto: Letras galegas da vida cotiá

Marca

Inapropiados hábitos gastronómicos, conductas vitais seguramente pouco axeitadas e compoñentes esóxenos que se misturan con ineludibles predisposicións xenéticas ; van perfilando o que vai ser o noso camiño por esta cúpula vexetal que sostén o noso texto.
A cotío tentamos regatear males e agresións, disparos semánticos e sodomías cerebrais; coa finalidade única de proseguir naquel camiñar, tentanto fagocitar -se fose preciso- os atrancos que se van poñendo diante do propio vieiro.
Pero, por macabro que poida semellar, con toda probabilidade levamos na frente a marca que porá o punto final da nosa liña e que tronzará de súpeto o nexo que nos une á terra. So hai que saber interpretala.

Foto: Metro de Antas. Tramo Antas-Alvidrón (Antas de Ulla)

Sorteo

O blog amigo Sempre en Galicia, do incansable Julio Cougil, vén de pór en marcha un magnífico Concurso no que podemos participar tod@s e levarnos "pola cara" unha estadía dunha fin de semana nunha casa ou hotel rural galego.

Participar é tan sinxelo como dar unha característica ou servizo que ofrecen as casas que se relacionan nesta entrada enviándolle un mail a semprengalicia@gmail.com. No caso do lote de produtos compre indicar algunha característica da explotación que os oferta. A cambio so hai que sementar en outros 5 blogs a iniciativa e falar do sorteo nos nósos.

Dado que tamén se participará a través do programa de radio que emite Radio Cornellà cada sábado de 18:00 a 20:00 horas; podemos dicir que este é o Primeiro Concurso no que se da unha maridaxe entre o mundo das ondas hertzianas e mailas ondas "internéuticas" do blogomillo e da blogosfera enteira.

A que raio esperas?. Podes participar ata en 7 sorteos!!
Post-Edición. Ultima hora: Unha nova Casa Rural únese á iniciativa. Julio, dende o seu blog, dará cumprida información de como a imos incorporar aos sorteos; que agora xa van ser oito!!!
- Cada período de tempo irei engadindo algunha característica das casas participantes na marxe dereita do blog-

Engruñados

Somos rariños de carallo (ollo, non confundir a preposición coa contracción...; que tamén podería ser): non traballamos no "día do traballo" e un bichiño microscópico mutado e de nome mutante tamén, pón en xaque a toda unha organización de saúde que seica é mundial.
Téndese a magnificar todo. O que antes eran dous días de nevaradas, trátanse de temporal; e sete acatarrados esbirrando definen unha posible pandemia mundial. O que antes se trataba cun "Jasús María!!!", hoxe require toneladas de reservas en antivirais.
Sexa aviar ou porcina, nova ou vella; o certo é que estas noticias téñennos sempre engruñados mentras nos sentamos diante dos nosos platos cheos de comida e vemos no telexornal cantos novos casos hai hoxe esbirrando na aldea global. Pola contra medio mundo segue a ter que estarricarse para lograr un anaquiño de pan que levarse ás súas bocas caladas...
E coa afonía que nos produce o pavor, observamos como a vida continúa a desenvolver as súas follas novas, enchendo os campos de arrecendo primaveral. Coma se nada pasase.

Foto: Feto de fento en A Cervela (Antas de Ulla)