Son tempos de premuras antinatura e de absurdas pseudonecesidades que acaban por nos anubrar o ollo e asolagar a razón.
Por iso, máis ca nunca, cómpre airear as sabas do entendemento e sacudir con firmeza as colchas do sentido, voltear o xergón das experiencias e retomar o vieiro da cadencia natural; esa autoestrada milenaria que se foi tapando coas silvas do abandono e coa broza do esquecemento.
Desbrocemos e desterremos estas malas prácticas, e que volva ao seu cauce o entendemento.
Amén.
Foto: Vista desbrozada.