Rei da palleira, emperador da aira, marqués do agro, tren da corredoira, señor eterno do porte. Podador natural da silveira, escusa da roda, razón do ladrairo, encaixe da chavella, eixe da elegancia.
Elemento de prestancia, agocho da troitoira, príncipe da moda, magnate do transporte, coronel da chaira, exemplo de maneira, esvelto e lizgairo...
Capitán xeneral do outeiro, pretexto do fueiro; en todo momento do agricultor, compañeiro.
Foto: Carro
(Xubilado campando no Museo de Melide)
Vese que vostede sabe rezar.
ResponderEliminarQué forma más elegante de relatar...
ResponderEliminarComo ben rematas o carro foi compañeiro da nosa xente ata hai ben pouco.
ResponderEliminarPrestoume esta gabanza túa. Coma sempre.
Un estupendo homenaxe
ResponderEliminarpara este compañeiro do agro.
Un gran abrazo desde as Rías Baixas.
Unha gran aperta
ResponderEliminarSegues a ter poesía na mirada, e nos palabras. Non sea cómo deixei pasar tanto tempo sin vir por aquí.
Pódome subir ó carro?
Bicoss
E o cabezallo. Que me dis do cabezallo??
ResponderEliminarMarabilloso texto!
ResponderEliminar