Aos nenos moito nos gusta ir á praia. Ese espazo, enzoufado de area húmida e raios uva a granel semella unha especie de terra de ninguén onde se poden perder un pouco as formas e no que os códigos civil e militar fican un tanto desvigorizados. Xa sexa polo feito de que a xente vai case núa; e tal disposición quítalles poder coercitivo para nos reprender, ou sexa por razóns que escapan á capacidade das nosas puerís entendedeiras; a cousa é que alí gozamos de licenzas zapadoras únicas.
Esta liberdade momentánea e situacional lubrica tanto en tan ben os nosos cerebriños aínda verdes, que pasamos directamente de educación infantil a másteres na construcción de castelos de marcada tendencia castrense.
A nosa febril actividade contrasta coa pachorra dos adultos, que pasan as horas en posición bélica de corpo a terra.
Foto: Balde verde e outras indumentarias cromaticamente coincidentes.
