Aos nenos moito nos gusta ir á praia. Ese espazo, enzoufado de area húmida e raios uva a granel semella unha especie de terra de ninguén onde se poden perder un pouco as formas e no que os códigos civil e militar fican un tanto desvigorizados. Xa sexa polo feito de que a xente vai case núa; e tal disposición quítalles poder coercitivo para nos reprender, ou sexa por razóns que escapan á capacidade das nosas puerís entendedeiras; a cousa é que alí gozamos de licenzas zapadoras únicas.
Esta liberdade momentánea e situacional lubrica tanto en tan ben os nosos cerebriños aínda verdes, que pasamos directamente de educación infantil a másteres na construcción de castelos de marcada tendencia castrense.
A nosa febril actividade contrasta coa pachorra dos adultos, que pasan as horas en posición bélica de corpo a terra.
Foto: Balde verde e outras indumentarias cromaticamente coincidentes.
Que niño gallego más pícaro. Me hizo reir su visionado en verde y, sobre todo, como lo contó. No deje que el niñito se le escaoe.
ResponderEliminarBesitos
Na praia resáltase o verde en todos os tonos.
ResponderEliminar