Cando se quere é posible crear sen agredir; abonda con alinear intención e maestría para acadar o sublime.
Pódense construir rañaceos moi altos; pero a realidade demostra que a verdadeira altura atópase en cotas máis baixiñas.
Sen mancar os oídos, aledando ao tacto e creando verdadeiras eufonías visuais para deleite do bo gusto.
Foto: Pazo da Inspiración. Trasalba (Ourense)
No puedo evitar comentarte. Siempre logras sorprenderme con tus posteos, pero me gusta cuando rompes los moldes. Como hoy. Y te sale la vena poética sin perder otros latidos.
ResponderEliminarEse lugar de la foto está muy cerca de mi corazón. Me has emocionado. Gracias
Elena R. de García
Non conocía a palabra EUFONIA, e gustoume a sua sonoridad. Por eso fun buscala no dicionario.Como non podia ser de outra maneira ti sempre xogando coas palabras pra facelas mais chamativas.
ResponderEliminarBonito lugar ese da foto
Bicos
Eufónico me estou quedando vendo a foto e as atinadas verbas que a acompañan.
ResponderEliminarEs un artista!!! a quén se lle ocorre meter a eufonía polos ollos...(mellor para min, que estou ben xorda)
ResponderEliminarPerfecta integración da pedra na paisaxe.
ResponderEliminarA eufonía que ti ves e nós escoitamos mentres nos deleitamos entre a imaxe e as túas palabras...
Bicos estivais
Gustoume iso de que a verdadeira altura atópase en cotas máis baixiñas. Temos a manía de mirar para arriba para demostrar ou buscar a perfección, a intelixencia, a beleza... todo é moito máis sinxelo.
ResponderEliminarBicoss