Pedalear

Un dos incentivos que me arrincou do sofá para ir votar hoxe, era a intriga superlativa que me causaba ver á representante do Partido Pirata na mesa de Antas. 

Quería ver se levaba parche no ollo, saber de que perna coxeaba e, de paso, comprobar se a tiña de carballo, de castiñeiro ou ía en plan progre lucindo unha de pino do país.

Levei un chasco de carallo, pois non puxeron a ninguén. Como se non houbera onde escoller!. Pero nada, todo igual de anódino. Todos con cara de risa facendo chistes triviais e a mesa do xantar sen recoller nunha beira. 

Na cabina había tanta papeleta que caro me costou atopar aos meus piratas. Finalmente ensobrada a miña elección, fun con paso lixeiro para meter na rañura o meu desexo; cumprindo así o dereito cívico que me permitirá botar pestes sobre a piratería que se senta nas bancadas de Estrasburgo.

E mañá...a seguir pedaleando!

Foto: Estilosa pirata pedaleadora.