venres, 18 de xaneiro de 2013

Pasarela

Sobre un camiño transparente, suspendidos no firme das inestabilidades;  díxolle a vertixe ao equilibrio: 
- Á que non me tiras?
E asomándose a un peitoril de fíos amagaron empurróns coas pupilas dilatadas. 
Despois saltaron xuntos ao abismo das recíprocas miradas, mentras lle berraban ao vento:
- Á que non nos paras?

Foto: Pasarela do Xirimbao

17 comentarios:

  1. Anónimo19 de xaneiro de 2013, 00:58

    Habilidoso e mui fermoso. Envexo a Equilibrio e Vertixe.
    Saude.
    L de R

    ResponderEliminar
  2. Carlosm19 de xaneiro de 2013, 08:26

    Para nada e uma facil mision a do vento.O unico que podra façer e ficar testemunha.
    Conhezo esa pasarela,mais juraria que o *chan trasparente* era de malhazo de arames. Ja diras.Saudos.Carlosm

    ResponderEliminar
  3. susana moo19 de xaneiro de 2013, 12:22

    qué vértigo meu?
    pasáchela?
    co vento que vai hoxe, iso é deporte de alto risco.
    Bicos

    ResponderEliminar
  4. Dalicia19 de xaneiro de 2013, 13:30

    Calquera se pasea con tacóns pola pasarela isa... Vaise o poético a tomar polo cú ;)

    Muas!!!

    ResponderEliminar
  5. Ginebra19 de xaneiro de 2013, 18:30

    ¡Qué bonita "fábula" a partir de una imagen!.
    Pues con la ciclogénesis explosiva que nos visita yo no pasaría por ese puente y tampoco tentaría al viento:)
    Besos

    ResponderEliminar
  6. pitima19 de xaneiro de 2013, 19:40

    Qué bó!!!
    Encantoume Chousa.
    Bicos sen medo!

    ResponderEliminar
  7. mariola19 de xaneiro de 2013, 20:48

    Gústame este conto tan visual e orixinal e xenial...
    Neste caso a vertixe é atrevida, se fose eu non me atrevería a dicirlle ao equilibrio que me tirase, só de ver a foto dame unha vertixe que non vexas...ata me mareo e todo.
    Quita, quita.
    un biquiño mareado chousa.

    ResponderEliminar
  8. Alís20 de xaneiro de 2013, 02:55

    Releín o texto cinco veces. E cada unha delas rematei pensando: fermoso.

    Bicosss

    ResponderEliminar
  9. peke20 de xaneiro de 2013, 13:06

    Si: fermoso.

    ResponderEliminar
  10. Harmonía20 de xaneiro de 2013, 20:03

    Fermoso e atrevido!
    Metáforas e "asuntos" de actualidade no fondo?
    Hai que ter moito interese por descubrir a outra beira do río, para atreverse a cruzar esa pasarela...

    Quen fose vento!! :-))

    ResponderEliminar
  11. Paz Zeltia20 de xaneiro de 2013, 23:13

    Chousa, mola esta faceta túa de poeta. Un texto moi fermoso.
    De verdade, dinse tantas cousas sen pensar nestes comentarios de blogs... pero volvino a ler e reler, tapo a foto e imaxínome lendo iso nun libro que caese nas miñas mans casualmente... e inda me gusta máis.

    ResponderEliminar
  12. Noa21 de xaneiro de 2013, 11:19

    Eu case só me podía concentrar na ponte e en qué situación sería capaz eu de cruzala...

    ResponderEliminar
  13. A do outro lado da xanela22 de xaneiro de 2013, 11:07

    Xa non hai camiños. Quedaron todos anegados. Será cousa das modernas cicloxénesis... será cousa do estado de ánimo.

    Bico cicloxenético

    ResponderEliminar
  14. matrioska_verde23 de xaneiro de 2013, 13:17

    eu mais que poema diría que é unha fábula, como a da cigarra é a formiga...

    gústame o que dí e son capaz de imaxinar os dous personaxes... a piques de caer.

    o ponte me recorda os que hai no río eume, cerquiña do mosteiro de caaveiro.

    biquiños,

    ResponderEliminar
  15. J Cima D Vila23 de xaneiro de 2013, 14:13

    E o vento repetía "vou morrer e non ven o meu doce ben" ;)

    ResponderEliminar
  16. Chousa da Alcandra27 de xaneiro de 2013, 19:27

    Asegúrovos que a Pasarela pásase ben. Abanéase algo, si; pero todo máis que se sente son cóxegas cando vas polo medio e medio. Deberíades probar.

    ResponderEliminar
  17. A.C.29 de xaneiro de 2013, 23:26

    Que pasada. Gustoume moito esto chousa.

    ResponderEliminar

Comenta o que queiras, pero con respecto: