Riciño noso que estás na cabeza,
encaracolado sexa o teu nome.
Veña a nós esa feitura;
e fágase a túa espiral, tanto á dereita como á esquerda.
Perdoa as nosas ansias por acariñarte,
como nós che perdoamos as cóxegas que nos provocas.
Déixanos caer na tentación de admirarte,
e líbranos dos alisamentos.
Amén.
Foto: Nena dos rizos.
A pesar de que te han acusado de "vagoneto", yo sigo pensando que tu fuente de inspiración es tan amplia como inagotable. No dejas de sorprendernos con esas capacidades y en los tiempos que corren es admirable. Gracias.
ResponderEliminarA.
Anda, se parecen os meus!
ResponderEliminarMais que un bo motivo para rezar. Fermosa foto.
ResponderEliminarBicos (tamen para a Nena dos rizos)
AY, que fermosura de oración!!!
ResponderEliminarEncaracolado sexa o teu nome encandiloume.
Gústame que esos pequenos detalles, eses rizos provoquen tanta admiración e rezo.
Un mundo nese recricar!
bicos en espiral chousiña.
Daslle a todo. Supoño que pedirias permiso a modelo para poder sacar esta foto.
ResponderEliminarVaia, vaia, agora veñen os piropos en forma de oración.
ResponderEliminarGustoume.
Terei que aprendela de memoria.
Eu desta sei outras tres versións, pero esta non a coñecía jajaja.
ResponderEliminar(creo que mandei antes este comentario pero anónimo)
Tamén a min me gustou.
ResponderEliminarAi, que sería desa cabeleira si a pillan os indios apaches!!
ResponderEliminarEste post é un dos que máis me gusta de todo o teu blog.
ResponderEliminarSerá pola tenrura. (Malia que a maquilles co sentido do humor.)
moi bonita a firma facendo a forma do rizo...
Non hai nada
ResponderEliminarcoma o enredo
natural.
Moitos bicos
Deus libre aos apaches (comanches e bichería toda) de poñerlle a man a eses rizos (contra a vontade da dona), Raposo; que lles reduzo a masa craneana ao tamaño dun misto pequeno.
ResponderEliminarE iso que non son nada ajresivo...
:-)
Noraboa, noraboa, noraboa.
ResponderEliminarEncantoume esta oración, mais que a orixinal, fíxate ti como é a cousa.
Tés unha imaxinación prodixiosa.
biquiños,
Xa os rizos son ben feitos, logo a nena non ma quero imaxinar.
ResponderEliminarBicos encaracolados e amén.
Vaia, así que a nena dos rizos é a Chousiña.
ResponderEliminarPois a miña Xela tamén promete no asunto dos rizos. Vasme ter que dar clases de defensa persoal anticomanches e achegados.
Algunha destas creacións tan "insinuantes" poderías ofrecérnolas aos oíntes do noso humilde programiña "se che apitece" unha vez ao mes, na nova tempada que comezaremos o vindeiro mes de outubro...
ResponderEliminar¡Felicitacións! Eu concordo cos eloxiosos comentarios que hai publicados...
O que máis me gustou foi o das espirais a esquerda e dereita. Tódalas nenas dos rizos che agradecemos a oración. :)
ResponderEliminarGHRASIASSS!!!
ResponderEliminarComo dicía Juan Pardo: rezade neniñas; rezade en galego!.
ResponderEliminarAcepto a proposta, Xulio. Xa sabes que será un pracer.
Preciosos rizos e preciosa a tenrura que acompaña á imaxe.
ResponderEliminarSensual a foto e a oración.
ResponderEliminar