domingo, 1 de febreiro de 2009

Pecado

Axeonllado diante do confesonario, o feligrés tiña a cabeza baixa e xogaba coas mans diante da sua cintura con nervioso movemento despois de confesarlle ó cura que tivera que ver con Luciana de Xan pola noite da festa de San Ataúlfo.
- Pero onde te viches con ela? -preguntou inquisitivo o Páter-
- Sabe vostede xusto detrás do adral, onde as silvas cubren a arquivolta do presbiterio da Igrexa?
- Sei, dixo don Servando con rapidez e abrindo moito os ollos.
- Pois alí, apostillou o semiarrepentido Eusebio
O cura elevou os ollos cara o Altísimo e logo duns segundos de silencio, que a Eusebio lle pareceron horas, sentenciou:
- Fillo: o pecado é grande; pero o sitio hai que reconocer que é caralludo!

Foto: Magnífica fiestra absidal da Igrexa románica de Santa María de Arcos (Antas de Ulla). É unha mágoa que non se poida ampliar o suficiente a foto; pero debedes ter fe, e creerme que na elegantísima arquivolta de medio punto había duas moscas fodendo.

40 comentarios:

  1. Moraima1 de febreiro de 2009, 15:07

    Simpática historia e fermosa foto. Bicos

    ResponderEliminar
  2. Deambulando con Artabria1 de febreiro de 2009, 16:25

    Por que sabe que é un sitio caralludo??? Por experiencia??

    ResponderEliminar
  3. Barreira1 de febreiro de 2009, 17:27

    Bueno, o pecado é grande pero o sitio debe ser caralludo (para as moscas,digo)
    UUUUhhhhhhh, Artabria, experiencia tenche un rato largo, e de arquivoltas e presbiterios ainda mais.
    Que Deus nos colla confesados porque si hai que ir a confesarse estamos apañados, ja.

    ResponderEliminar
  4. Chousa da Alcandra1 de febreiro de 2009, 17:58

    Artabria: o cura sabíao por mor da completísima formación -filosófica, teolóxica, humanística e incluso topográfica- que reciben os candidatos a presbíteros nos seminarios...

    ResponderEliminar
  5. Markesa Merteuil1 de febreiro de 2009, 18:47

    Gustoume a resposta a Artabria. E... gustoume o de fodendo. Mira que non me gustaba, que prefería outros para describir ese exercicio "espiritual", pero... ai... :-)

    ResponderEliminar
  6. irene1 de febreiro de 2009, 18:58

    ¿Qué pasa?, parece ser que don Servando conocía muy bien el sitio, jajaja.
    Yo, como soy buena y no tengo pecados, no tengo que confesarme con ningún don Servando, además, qué le importará a él lo que hago y dónde.
    Muy bueno, Chousa, y preciosa foto.
    Biquiños.

    ResponderEliminar
  7. Anónimo1 de febreiro de 2009, 21:37

    Saberia-o porque o home tería que velar muitas vezes a criada e á "sobrinha"

    ResponderEliminar
  8. LM1 de febreiro de 2009, 22:10

    e o nome do pater? por que o agochas?
    beijos desconfiados ( e nom me toca a palavra de verificazom matoco)

    ResponderEliminar
  9. Paz Zeltia2 de febreiro de 2009, 00:04

    avaliaba o cura con admiración tomando nota. pareceme que xa me contaran ese chiste, pero como se me olvidan todos, volvínme a rir outra vez (ista vez cara adentro, que che é unha maneira moi boa de rir)
    observo nos comentaristas que me precederon unha certa socarronería, non sei a que será debida...

    ResponderEliminar
  10. Chousa da Alcandra2 de febreiro de 2009, 00:17

    Son todos un fato de irreverentes, Zeltia; pero...son amigos e hai que aturalos.
    (Un día xa me contarás que sonidos emites cando ris para dentro).

    Bicos (cara fora)

    ResponderEliminar
  11. Antón de Muros2 de febreiro de 2009, 00:56

    Quén puidera ter semellante formación para coñecer os mellores lugares! ;-)

    Mira: creo que as moscas voaron...

    Unha aperta.

    Antón.

    ResponderEliminar
  12. Anónimo2 de febreiro de 2009, 01:08

    Se os muros das igrexas falasen...
    moitos curas calarían.
    Por outra banda, o tema dos confesionarios, un non pode ir a confesar parvadas, se non hai que confesar, pois invéntase; sempre me preguntei cantas vocacións literarias comezaron alí.

    ResponderEliminar
  13. Gretel2 de febreiro de 2009, 11:58

    O erotismo da profanación e do prohibido non se lles escapa nin aos bechos...

    ResponderEliminar
  14. Anónimo2 de febreiro de 2009, 13:33

    Mira que jeito tan didactico de amosarnos o arte romanico de Antas. Seguro que se vas ao Colexio dar a clase aos raparigos e lles falas nestes termos, xamais esquecerian o do arco de medio punto, o das arquivoltas e mais de que a igrexa de Arcos e do románico.

    ResponderEliminar
  15. vintxuca2 de febreiro de 2009, 17:04

    Está ben descubrir sitios novos..incluso o entorno rural e o aire libre paréceme do máis encantador ...perooooooooo....
    o das silvas non me acaba de convencer!!!!!!

    ResponderEliminar
  16. pitima2 de febreiro de 2009, 19:57

    Se os muros das sacristías falasen... ai mi madriña..

    Bicos sen pecado concebidos.

    ResponderEliminar
  17. CriS2 de febreiro de 2009, 20:27

    Ja ja ja iba a decir lo mismo que Artabria pero como además he leido tu respuesta pues me sigo riendo y me lo ahorro. Ay que ricos saben ciertos pecados, el lugar a veces amplía el sabor, pero otras es que ni cuenta que se da uno si fue aquí o en la luna...

    Bicofletes sin perdón!

    (verificacion de palabra: muller, ja ja)

    ResponderEliminar
  18. paideleo2 de febreiro de 2009, 22:52

    Mui bo o conto !.

    ResponderEliminar
  19. Cuspedepita3 de febreiro de 2009, 00:03

    ¡Canto saben estes curas!
    ¡Moito vos aprenden no Seminario! jajajaja
    Moito me rin co conto (e cos comentarios)

    Chuchos "pecadosos"

    ResponderEliminar
  20. ~pi3 de febreiro de 2009, 00:17

    ahhhhhhhhhhh!!

    mas não será mesmo imaginação tua!!!? :)

    ResponderEliminar
  21. Carlos Sousa3 de febreiro de 2009, 11:58

    Se o cura sabía que era caralludo (o sitio), sería polas confesións que lle farían moitos "pecadores", non creo que fose por outra cousa, que va!, como ía saber el algo así.

    ResponderEliminar
  22. Lúa3 de febreiro de 2009, 13:38

    hahahahahhahahahahahahha!!!!!!

    ResponderEliminar
  23. HADEX3 de febreiro de 2009, 14:59

    Claro....a razón lévaa Sousa....incentes eles!!!

    Moi boa, Chousiña.


    Bicos puritanos.

    ResponderEliminar
  24. Veloso3 de febreiro de 2009, 17:04

    Pois a min o pecado paréceme fabuloso, pero o sitio talvez algo incómodo. Un saúdo.

    ResponderEliminar
  25. Anónimo3 de febreiro de 2009, 17:13

    jj historieta divertida.
    Saúdos!

    ResponderEliminar
  26. Suso Lista3 de febreiro de 2009, 17:23

    Os curas foron Frailes antes...Apertas,e millor non te centres.

    ResponderEliminar
  27. Kim Basinguer3 de febreiro de 2009, 19:04

    jajaja moi divertido o conto.

    ResponderEliminar
  28. Anónimo3 de febreiro de 2009, 19:31

    Case todo o mundo pensou o mesmo... este Páter sabe de máis.

    Como me toque o libro...

    ResponderEliminar
  29. Mar e Lúa3 de febreiro de 2009, 19:39

    Moi bo o post! Jajajaj. Eu polo que pagaría sería por saber que pensaba (ou rememoraba) o cura no momento da confesión. Como lle gusta pecar á xente!

    Un bicoooo!


    PD --> Eu toleo para borrar os comentarios de spam, a ti pásache igual? Non coñezo solución ningunha, en canto teña un pouco de tempo investigarei a ver que se pode facer

    ResponderEliminar
  30. Mar e Lúa4 de febreiro de 2009, 00:09

    probaremos logo esta nova solución, moitas gracias!!
    Creo que non dá problemas :)

    ResponderEliminar
  31. Raposo4 de febreiro de 2009, 00:19

    Si o cura sabía que o sitio era caralludo, sería porque xa o tiña probado. Carallo, con estes curas!!!
    Si se entera o Rouco Varela excomulgao; bo, o mellor tamén ven el a catar o sitio!!!
    Vaiche boa!!!

    ResponderEliminar
  32. vermella4 de febreiro de 2009, 19:32

    menos mal que os curas levan sotana!!estar oindo os pecados alleos ten que ser unha penitecia pouco levadeira.
    bicos que xa estou de volta.
    qué número teño para o pan con queixo?

    ResponderEliminar
  33. busto.agolada4 de febreiro de 2009, 20:06

    Á vista da foto e despois da simpática confesión voume permitir a licenza de lle chamar un pecado románico. O das moscas ímolo crer porque ver non se ve nada.
    Apertas.

    ResponderEliminar
  34. Noa4 de febreiro de 2009, 22:42

    xa hai que ter vista!

    ResponderEliminar
  35. A Conxurada5 de febreiro de 2009, 12:59

    jajaja...e que unha cousa non quita a outra.

    ResponderEliminar
  36. Anónimo6 de febreiro de 2009, 02:40

    Poucos sitios atopei coma no cabo da horta.
    Meu, estou impaciente por saber das túas condicións para sair conmigo :-)
    Unha aperta.

    ResponderEliminar
  37. Chousa da Alcandra6 de febreiro de 2009, 14:17

    Alédame moito que tod@s disfrutásedes co arte románico de Antas. O que non pretendo é que fixedes tanto a vista que vaiades a ter un problema oftalmolóxico.
    Continuarei co percorrido por este e outros artes. Que en Antas temos moitos!.

    Paco de Penas: Saimos -ou entramos- cando queiras (na taberna) :-). Ambos somos da Orde da Rosa

    ResponderEliminar
  38. Anónimo9 de febreiro de 2009, 21:19

    Hoxe ainda rio contigo!!

    Podo enlazarte? Quixera preguntarcho or mail pero non o atopo...

    ResponderEliminar
  39. A Ulloa en fotos11 de febreiro de 2009, 23:05

    Maravilla á de Arcos, Se a túa foto foto é recente quere dicir que limparon, polo menos, a fachada da igrexa dende a última vez que pasei por alí. Os capiteis da porta oeste son unha xoia, e como curiosidade: unha pedra do lateral ten restos dun petroglifo (baixado do Farelo, claro).

    Arcos é un recunchiño para gardar en segredo e non contarllo a ninguén.

    ResponderEliminar
  40. Couxil24 de febreiro de 2009, 23:55

    A ver se o entendín ben e se estou a facer as cousas como é debido.
    Xa teño colgado o producto no blog de "semprengalicia". Agora terei que dar os númaros aos que desexen participar, pero tamén terei un número nalgún dos sorteos que se realicen ¿Non si?
    Bueno, aínda temos tempo para "mellorar" se me engano en algo ata o día 28.
    Saudiños cordiais.

    ResponderEliminar

Comenta o que queiras, pero con respecto: