Coa fachenda de sentirnos fillos da Galicia nai que hoxe celebra o seu día e percibindo que o azul e o branco son as verdadeiras cores dos nosos corazóns, quero expresar unha vez máis a miña ledicia de sentirme galego. Hoxe e tamén os outros 364 días de cada ano!
--oOo--
En pé! Irmáns!
En pé, sereos,
a limpa frente erguida,
envoltos na brancura
da luz que cai de riba,
o corazón aberto
a toda verba amiga,
e nunha man a fouce
e noutra man a oliva,
arredor da bandeira azul e branca,
arredor da bandeira de Galicia,
cantémo-lo dereito a libre nova vida!
Validos de treidores
a noite da Frouseira
á patria escravizaron
uns reises de Castela.
Comestas polo tempo,
xa afloxan as cadeas…
Irmáns asoballados
de xentes extranxeiras,
ergámo-la bandeira azul e branca!
e ó pé da enseña da nazón galega
cantémo-lo dereito a libertar a Terra!
Irmáns no amor á Suevia
de lexendaria historia,
en pé! en pé dispostos
a non morrer sin loita!
O día do Medulio
con sangue quente e roxa
mercámo-lo dereito
á libre honrada chouza!
Xa está ó vento a bandeira azul e branca!
A oliva nunha man, a fouce noutra,
berremos alto e forte:
“A nosa terra é nosa!”
Ramón Cabanillas
Foto. As miñas bandeiras: Antas de Galicia
Feliz día da patria!!!
ResponderEliminarBo día da patria!!
ResponderEliminarFeliz día da Patria Galega!!
ResponderEliminarVivamos como galegos :P
Me parece estupendo que te sientas orgulloso de ser gallego, y no sólo hoy, también los 364 días del año restantes, yo también lo estaría.
ResponderEliminarBicos.
Ola, moitas felicidades! A ti e ao resto, e especialmente tambien a todos os galegos repartidos polo mundo que estarán añorando a súa terra.
ResponderEliminarBicos con morriña.
Fermoso poema para os actos do día das Letras, e para hoxe tamén, como non!
ResponderEliminarSaúdos
Pois como ben dís, o día de Galicia debe ser cada un dos días do ano.
ResponderEliminarO poema de Cabanillas está ben, pero a realidade de hoxe é outra.
Loitar por Galicia é hoxe outra cousa. Así non veremos o AVE por eiquí ata 2013 ou máis tarde. Hai que loitar contra a despoboación da Galicia interior. Hai que potenciar e promocionar os nosos productos. Hai que preservar e difundir a nosa cultura e tradicións, non impoñelas.
Aquelo da "doma e castración de Galicia" dos Reis Católicos queda xa moi lonxe. Hoxe temos entre todos que facer unha Galicia próspera, pero sen perder nunca a nosa esencia.
feliz día e feliz ano!beijos.
ResponderEliminarFeliz día, pues, aunque con retraso. Me limité a ver en la tele el espectáculo de fuegos artificiales frente a la Catedral de Santiago, pero feliz todo al fin y al cabo.
ResponderEliminarUn bico
Unha aperta ao día seguinte da celebración.
ResponderEliminar;)
Unha moi boa homenaxe ao noso día da Patria.
ResponderEliminarSi, Dezarutas, precisamente por todo o que dis e por todo o demais, sigue plenamente vixente o poema de Cabanillas.
ResponderEliminarUnha aperta galaica
mamaiña, cando abrín o teu blog pensei que me trabucara; cómo é que eestaba rota a estética uniforme da Chousa de Alcandra!
ResponderEliminarPero estou contigo que o fervor patriótico todo o vale!
:) bicos galegos e patrios!
Alédame sorprender tamén no desorde, Zeltia...
ResponderEliminar