Hai lugares que facilitan pousar as inquedanzas que nos abrochan a gorxa do ar, permitindo así respirar ata o fondo do último dos alvéolos.
Lugares nos que os sons untan con xenerosa suavidade a maquinaria de audición, mesturando a semántica dos verbos escoitar e gozar.
Hai lugares nos que se deitan as miradas con recalcitrante intención de permanencia, atándonos con fibeliñas de marabilla e vincallos de pracer.
Lugares nos que a enerxía que deles emana unicamente contamina de emocións, irradia dozuras e fagocita pesares.
Grazas a eses recantos de encantos, podemos deleitar o ánimo, congratular o espíritu e acougar as intencións.
Todo en sistema de barra libre.
Foto: Recanto de encantos.
Grazas por traernos eses fermosos recantos.
ResponderEliminarUn lugar buen bonito al que dedicas bonitas palabras
ResponderEliminarGracias por compartir ese fermosísimo lugar Chousa.
ResponderEliminarVou seguir mirandoo
Por sorte aquí, nesta terra dos mil ríos, aínda quedan moitos lugares como este nos que descansar o espírito e disfrutar do entorno paradisíaco. E que dure!!
ResponderEliminarHai lugares de lugares, Sr.Chousa, e sensibilidades que permiten percibir e sentir con máis dos cinco sentidos.Grazas por traérnoslo e por ensinarnos a velo e sentilo.Vou tomar outro papadiño!! Bicos acougados.
ResponderEliminarEstes nosos recantos
ResponderEliminardanos a vida.
Unha aperta moi grande
Menos mal... que nos qudan os recantos.
ResponderEliminar(A palabra "acougar" vaime gustando máis de día en día)
Pois si que debe ser un bo lugar pro acougo o regato de marras porque xa levas unha boa vraiada de relax telúrico..., haberá que poñerse en ristra ou!
ResponderEliminarEses espellos do Ulla
ResponderEliminarTan fermosos...
Chousiña: xa acougaches tempo abondo. Non nos contas nada ?.
ResponderEliminarSemella incrible pero nin teño twitter nin Facebook.
ResponderEliminarQuedei ancorado no mundo dos blogos que me dá traballo abondo... ata que me apeteza.
Non lle faga caso a Xostra que acoñezo mui ben... éche así. Temos que facer coma os vacas e bois do noso país: andar maino máis seguro, inda que seña 'a paso de boi casado', que non é doado fiar con este xeito de vida que se nos impón. Suscribindo o que di Paideleo... somos muit@s os chousodependentes/as que precisamos unha dose regular de tanto arte e beleza que abordela de xeito importante a nosa vida e non menos a cultura da nosa Terra. Arrio!
ResponderEliminar'Chousodependentes',sen máis. Os efectos de tanta abstención, digo abstinencia.
ResponderEliminar