Cortarlle toda ligazón coa súa nai cando aínda ten o embigo emocional en carne viva é máis que unha crueldade.
Pero ten que ser. Non hai outra. A nai seica está preñada dun gato pardo que a rondaba dende fai varias lúas, e xa non o quería. Non había leite, nin ganas de amamantalo.
Pensei que cecais o FMI, en colaboración da UE, poderían rescatalo; pero seica non hai epígrafe previsto para gatos prematuramente destetados; así que -dende fai poucos días- na Chousa temos unha refuxiada.
Foto: Veu co eclipse. Lúa (mira que como sexa gato...)
Pois tivo sorte a gatiña que a rescataran na Chousa, porque o FM e a UE teñen menos leite ca nai dela. O FM porque xa ten amigos que lla zuguen antes de chegar aos ubres e a UE xa ten os tetos todos ocupados e moitos que estaban a espera, quedaron sen teta ou lles tocou a peor.
ResponderEliminarEsa gatita es preciosaaaaa. Me encantaría tener una refugiada en casa de ese tipo:)
ResponderEliminarBicos
Que feitiña a gatiña refuxiada!!
ResponderEliminarE ten cara de espabilada!
:-))
Vaites! Meu! (ou miña, é gato ou gata?). Convereter a Chousa nun refuxio para destetados/as!
ResponderEliminarO meu Refuxio venche sendo algo semellante. Pero non hai caso. Esa lección téñoa moi ben aprendida. Na casa da miña bisavoa, na da miña avoa e na da miña nai, que eu lembre, nunca faltou un prato de caldo para quen percorría camiños nin unhas sopas de leite para gatos (ou gatas) destetados antes de tempo.
Se che cómpre axuda, avisa. Aquí hai espazo para máis...
oh! cousa bonita!
ResponderEliminarA quem o dizes... que o estamos sentindo na pele!
ResponderEliminarTen cara de jatuna(como dí a miña filla), pero se fose varón avisa que teño eu unha gatiña que lle gustará seguro para as noites de frío. Biquiños (os dous)
ResponderEliminare ló, non lle miraches alí á Lua??
ResponderEliminar¡qué bonitiña, pequerrechiña, ai, dígoche que inflámaseme o instinto maternal!
Veño facer un inciso nesta disertación gatuna para convidarvos á fogueira de San Xoán desta noitiña en Antas. Aqueles que non poidades vir de corpo presente, levareivos in mente. Comerei sardiñas por vós e algún torresmo tamén. Un día é un día e algo de colesterol hai que darlle ó corpo, que senón víciase de non padecer nada!.
ResponderEliminarDádevos, polo tanto, por purficad@s no lume ullán.
De nada. Un é así de xeneroso :-)
Confeso-me con enveja da gatinha Lúa (anque acabe por serem gatinho) por poder estar en Antas esta noite. Obrigado pola convite mental já que logo, asi que come dous torresmos por min. Saudos.Carlosm
ResponderEliminarpois moitas grazas, Chousa, polo desexo de purificación no lume de San Xoan (espero que non fosen ganas de botarnos á lumeirada!)
ResponderEliminar>Na Coruña tamén houbo sardiñas moitas e lume demáis que ata os bombeiros tiveron que facer o parvo alí presumindo de mangueiras no medio da praia de Riazor!
A gata é moi linda, o nome apropiado e estou segura de que na casa dará moitas alegrías, pero ten tino co Silva se non o capaches... que pode que pronto haxa mais gatos e gatas pola Chousa adiante...
O eclipse tróuxoche
ResponderEliminarunha Lúa destetada
con peitiño branco
e mirada de lucero.
A Chousa está
de hora boa.
Bicos de S.Xoán.
Fermoso animal, é posible que pronto teña un refuxiado destes na miña guarida.
ResponderEliminarGraciñas pola invitación, eu tiven festa de San Xoan no barrio asi que tocou sardiñada, troula e fogueira..!!
Espero que ti o pasases ben tamén, que estou segura de que si.
bicos veraniegos!
Meu Deus, que preciosidade!
ResponderEliminarse poidera ía buscala nun pis-pas, ay... con eses olliños e ese pelo tan branquiño...
O destete normalmente sempre é traumático( aínda que tes razón en que é unha crueldade) pero se sobrevive será unha gatiña fermosísima e valente (porque é unha gatiña, digocho eu) e como está na chousa verás como crece só con mirar para ela.
pd- grazas por levarnos na mente e purificarnos no lume de san xoan.
Mira que ben! fixeches o traballo por min, porque non puiden ir á fogueira (nin en antas nin en fene) , pero lévoa no corazón.
Á verdade é que é unha noite máxica, e onte foi moi especial, sentino no aire, na pel, no solsticio de verán que comezou...
un bico cheo de luz.
E quen se pode negar a acoller en refuxio a uns olliños coma eses?
ResponderEliminarO FMI esta ocupado buscando quen o dirixa e non ten tempo. Da UE mellor non dicir nada...
A gatiña estara mellor na Chousa.
ResponderEliminar(foiseme sin podelo dicir)
Tamén eu tiven que darlle biberón a un gatiño que a súa nai deixou por novos xogos. Pasei moito tempo ser saber qué era, ate que un día un viciño que se chama Rober e é moi coñón díxome "élle macho" eu díxenlle "¿e por qué o sabes?" e contestoume "por isa mirada que ten e mais por estes collonciños ¿ve?"
ResponderEliminarSorte tivo o mico de ter refuxio na chousa :D Estou vendo no mapa a ubicación de antas, non nos separa tanto, un día hei de ir por alí :D
ResponderEliminarSuperou con brillantez os primeiros días, incluida a consabida desparasitación (unha cousa é refuxiar unha gata, e outra moi distinta dar cabida a un reximento de pulga(rciñas). Xa se vai alimentando con valentía e, aínda que se ve delgaduchiña e con mal pelo, véxolle boa pinta.
ResponderEliminarEso sí, de momento non lle puxen aire acondicionado e coa calor que fai...
Hai que dicir que Lúa será raíña felina única da Chousa e arredores; xa que o anteriormente refuxiado Silva decidiu fai tempo deixarnos. Queremos pensar que se namorou de algunha gata que o engaiolou en algunha outra silveira.
Ollo con encender lumes estes días, que van ser malos de apagar.
Anque non me gustan os gatos hai que reconocer que asi de pequeniños son ben bonitos. Unha boa labor a de aceptar refuxiados.Noraboa
ResponderEliminarO único animal imposibel de destetar é o home...
ResponderEliminar( que gatuxiño máis lindo!!!) :)
Bicos miaus!
Que cousa bonita! Últimamente ando rodeada de gatas e gatos e namorándome de todos...
ResponderEliminarEu tiven unha gatiña de pequena, a Chispita (orixinal o nome onde os haxa) que destetaba os gatiños da primeira camada só durante un tempoata que os novos pequenos eran grandiños, e entón os que quedaran con ela volvían mamar ben grandiños...
Tiven uns gatos que se retetaban e unha gata que facía tándem :)
¡pero que monada de gatiña!
ResponderEliminarLúa é un nome moi fermoso.
seguro que faría boas migas co noso Ron, os dous pequechos e xoguetóns.
biquiños,
Miau... Aisss, pobriña.. destetala tan cedo..
ResponderEliminarDestetar van a destetarnos a nos como a economia siga como vai.
ResponderEliminar¿Chámase Lúa? Leva un dos meus nicks.
ResponderEliminarXa me gostaria poder recollela na miña casa ¡co que me gustan os gatos!. Pero a Dona Alerxia non me deixa...
Biquiños...
Carmen.
(C.D.. Carina)