Existe unha teima nos humanos por insultar aos conxéneres mediante o emprego de nomes de animais. Decir que "eres un animal" non adoita ser un piropo. Se a intelixencia non acompaña din que "eres un burro" , cando resultas pesado dinche "mosca cojonera" , se eres moi malvado apélante de "víbora", e se fas o parvo chámante á orde decindo que "non fagas o mono".No lado discriminatorio femenino non quero tocar o tema de cando a algunha a comparan coas parellas do zorro ou do galo...
Vivimos rodeados de animais, os cales resultan as víctimas propiciatorias de moitísimas "humanadas". E eles calan mirándonos mentras, de seguro, pensan: "estades como cabras", por moi sapiens que sexades!
Foto: Cabuxiña con axóuxere nun prado de Vilanuñe (Antas de Ulla)
tes toda a razon. Tamen temos aqui alcumes agarimosos empregando animais: dise dun xornalista fabuloso que é un perro (de presa), dos rapaces guapos que son "gatos", das mulleres seductoras que son "leonas" e outros...
ResponderEliminarHola, si que es verdad Chousa... que utilizamos como insulto o halago, las capacidades, cualidades, aspecto, etc. de muchas especies. Está muy generalizado su uso y yo debo reconocer que en cuando a su uso peyorativo a veces he usado ciertas comparaciones, aunque suelo añadir como coletilla: y que me disculpe el animal... Aunque en general mi opinión es que si nos pareciéramos mas a los animales, mejor nos iría... pero bueno...
ResponderEliminarPor cierto que te leo mucho pero no suelo dejar mucho comentario, a veces me cuesta leer en gallego no entiendo bien y no me arriesgo a dejar comentario por si no he entendido bien el concepto...
Bicos!
moi bo eso de HUMANADAS!!
ResponderEliminarY la cabuxiña parece que te está mirando mientras le haces la foto con cara de inteligente.
ResponderEliminarEs muy hermosa la foto. Me gustan los animales y no entiendo la razón por la que utilizamos sus nombres para insultar.
A mi me pasa como a Cris, que te leo siempre pero a veces tengo miedo de no interpretar correctamente tu comentario, ya que no entiendo muy bien el gallego
Un beso
Totalmente de acordo. No meu penultimo post, colguei unha foto dunha sinal de tráfico cun toreiro debuxado que poñia: "animales sueltos". Pois iso.....
ResponderEliminarTes razón, pobriños e eles sen culpa ningunha,pero si pensamos as veces nas comparacións nós saímos perdendo, por exemplo, cando se compara a alguén cun corvo, eles devoran cadáveres pero os homes devoran a outros seres vivos.
ResponderEliminarBicos.
non che falla razon, como di angeles, xa me diras ti, que culpa tenhen eles, que malos somos os seres humanos. perdoa pero neste teclado non tenho a letra esa nh. jeje. saudos.
ResponderEliminarwww.asbeirasdoarnego.blogspot.com
A xente empregou de sempre as comparacións como recurso linguístico e o lóxico é empregar animais coñecidos pero tanto para o bó como para o malo. Porque tamén dicimos " é un lince ", " ten vista de falcón ", etc.
ResponderEliminarUn saúdo e a ver se lle facemos caso ao cantante aquel que cantaba: quisiera ser civilizado como los animales.
Es verdad, y ya quisiéramos ser en ocasiones como los animales irracionales, a veces son más racionales que los humanos.
ResponderEliminarMe gustan los animales, bueno, no todos.
Bicos.
Somos animais. O de racionais.. pois como dicía aquela canción.. "dos que toman as racións nos bares" jajaja.
ResponderEliminarE mira tí que humanidade ten tamén sentido peyorativo (aquí ule a humanidade..) Pero polo xeral, sí que ser humano parece que estea ben considerado.
Antropocentrismo querido Chousa, somos o centro do Universo na nosa estúpida ignorancia.. éche o que hai.
Bico humano. Íacho dar animal, pero non quero que ninguén malinterprete... jejeje.
que os dous pensásemos no mesmo tema fíxome ilusión, jajajaja. xa en serio, tes toda a razón. eu teño cans, e son máis humáns que moita xente que coñezo! bicos
ResponderEliminarMuy bueno tu post sobre humanadas, te ha quedado muy "mono" :-D saludos
ResponderEliminarÓ millor se nos fiaramos dos instintos, como fan eles, irían millor ás cousas. Uliscaríamos sen pudor pra ver as intencións do noso interlocutor, non teriamos medo a pedir calores alleos cando apreta o inverno, seriamos prudentes, marcaríamos o noso territorio sen demasiado afán por conquistar novas terras (non vaia a ser que mentras estamos fóra nos ocupen as nosas), defenderiamos ós nosos fillos e incluso se optásemos por imitar ós que viven en manadas seguramente ata saberíamoms como protexernos uns ós outros sen temor a equivocarnos ou a meternos onde non nos chaman.
ResponderEliminarPois tes toda a razón , os seres humanos temos como costume utilizar ós animais para insultarnos entre nós, a verdade é que non ten moito sentido facelo pois en moitos casos os animais son mellores ca nós pero bueno, é o que hai... Por certo creo que nos imos coñecer o domingo na reunión en Agolada así que ata o domingo. xao
ResponderEliminarCando presisamos buscar referentes na natureza para facer comparanzas cos nosos comportamentos é lóxico que escollamos aos animais, raras veces o facemos cos vexetais (rexo coma un carballo...). E cando escollemos aos animais unhas veces facémolo en sentido pexorativo e outras pretendemos a ofensa.
ResponderEliminarDos primeiros sería cando lle dicimos a unha filla ou á parella "miña rula", ou cando nos diriximos a alguén no que advertimos certa retranca "es moi cuco". Aquí en Agolada hai un dito acuñado polo uso, que fala da afouteza ou valentía dalguén dicindo "Tenos coma o cabalo de Achacán". Se alguén está moi desvalido entón acudimos á figura dun "paxariño". Dos segundos podería engadir aquel que se refire á torpeza e ás saídas arroutadas "é coma o faco do Caldeireiro"; dicímoslle a quen nos mira de mala maneira que nos olla "con cara de can", se alguén se alporiza de máis expresamos que "está feito un basilisco", etc. A lista é longa e vén a confirmar o que expós na túa entrada, na que a foto da cabuxa queda mooi elegante.
Unha aperta.
Nunca había reparado en ello. Nos ocupamos demasiado en ver la discriminación de género y no reparamos en la de los pobres y sufridos animales.
ResponderEliminarEs cierto que es una ofensa para algunos animales que se les comparen con determinadas especies humanas.
Muy bueno el post.
un bico
Me gustaron as tuas humanadas,jeje
ResponderEliminarComa sempre tens razón.
E si,estamos como cabras...
Bicos
Eu son a cabra nejra da miña familia. Anduven buscano no jujel por --cabra-- e chejei a este bloj e justoume
ResponderEliminarSaudos de una morena nejrinha
lo de las HUMANADAS es la repera si señor. acuña la palabra y te llevaras una pasta
ResponderEliminarObservo un amplo abano de especies en Antas. De seguro que ainda nos quedam moitas por disfrutar.
ResponderEliminarVai ser um pracer
E se non te lavas dinche que es un porco...
ResponderEliminarCuco
O xénero humano resulta insultante en moitos aspectos, moitos, demasiados....
ResponderEliminarPois mira tí por onde un "humano" ao volante chamoume hoxe mesmo: mula lenta,eu sintoo pero resposteille cabrón..........tereí que reflexionar.
ResponderEliminarXurocho.... eu estou rodeado de carneiros, e moitas veces eu comportome coma un deles, batendo ca testa, e veña que dalle, contra algures que non quere apartar.
ResponderEliminarApertas.
Que profundos sois en este blog. A mi solo me preocupa saber si la "cabuxa" será negra de bote...
ResponderEliminarBiquiños de una rubia natural
Malena
Cuanto más conozco a los humanos, más quiero a mi perro.
ResponderEliminarNo recuerdo quien lo dijo, pero viene muy a cuento con tu post.
Un saludiño
Gustoume moito este post, tés toda a razón do mundo, pero esto mesmo que os sapiens facemos cos animais hai quen tamén o fai con outros sapiens. Por exemplo, en Arxentina, se non eres moi listo eres un "negro" (o negro ese, din); noutros lugares moito máis preto de nós se eres hortera no vestir ou gústache a moda máis ben hippie, menudo "xitano" que eres,...
ResponderEliminarUnha aperta.
De vez en cuando también se escapa algún apelativo cariñoso un tanto ñoño como "palomita mía", etc pero cierto que al pobre macho cabrío le tienen que estar pitando los oídos todo el rato.
ResponderEliminarA min, unha das comparacións que máis gracia me fan é aquela de considerar que un home mullerego é un picaflor.
ResponderEliminar¡Co pequeniños que son os picaflores! ¿Será con segundas? ;-)
Ben simpatico que che quedou este post a vez que moi real.
ResponderEliminarAs cabras son uns dos animais preferidos meus. Crieime co leite dunha cabra blanquiña, que facía que se cumprira o dito de estar coma unha cabra. Toliña de todo. Entendiamonos ben, faciamonos moitas trastadas unha á outra: eu montaba a cabalo dela, i ela cotábame. Entraba na casa a comer a fariña e un dia mordeu as cortinas, agochábase detrás do balo cando andabamos a buscala, e asexaba pola cancela!. ay, non me creerás.
ResponderEliminarhabías de vela!
E non hai bicho mais ledo que os cabritiños dando brincos polo prado!
preciosa a cabuxiña da foto.
Chousa, ti sempre me levas de volta ós prados i as carballeiras! as vellas lembranzas xurden de súpeto, mentras que as reflexións que propós van quedando amodiño...
As comparacións cos animais case sempre son un ton despectivo. Se vas suxo din que eres un porco; podes ser testán como un becerro; estar tolo como unha cabra; ter mais medo ca unha galiña, etc.
ResponderEliminarAgora que tamén en moitos lugares utilizan o termo "galego" con respecto os humanos e non precisamente como eloxio.
¿E que me dis dos apelativos cariños, amorosos dos humans:
ResponderEliminar-¡Gatita¡,¡ miña rula ¡, ¡cordera¡....
Ou estes outros de tono mais ou menos subido,
semental, estar como un toro, ....
En fin, esta claro que os homes somos animais, uns mais racionais que outros. Ainda que eu moitas veces prefiro os de catro patas, antes cos de duas....
A cabuxa de Vilanuñe mándame saúdos para todos e para todas, agradecendo os comentarios e brindando a cada un o seu primeiro parto (xemelgos), acontecido nestes días.
ResponderEliminarMenos mal que los animales no saben que ellos son mas racionales que nosotros.
ResponderEliminarO teu humor é dunha fineza cunqueirana de moitos collóns. O termo "humanada" hai que acuñalo :-)
ResponderEliminar