mércores, 23 de novembro de 2016

Samartiño

Somos ínfimos desde o punto de vista cósmico. 
Por máis que pretendamos a reivindicación de centro neurálxico do universo, non somos máis ca micras dun po minúsculo que se move según zoan os ventos.
Na ousada sobrevaloración que de nós facemos, chegamos a defender, con mirada intelixente, que o obxectivo do mundo é a nosa propia existencia. Canta inxenuidade! Ínfulas de seres básicos pensar que o obxectivo é nacer.
A pouco que profundizamos na lóxica máis básica, decatámonos que para o único definitivo que vimos ao mundo é para fenecer.

Foto: Mirada intelixente allea ao Samartiño.

domingo, 20 de novembro de 2016

Extrínseco

Aprenderemos a ser realmente fortes cando  logremos copiar da natureza esa capacidade de preservar a intrínseca  fermosura, incluso baixo o ataque feroz das xeadas. 
Mentras iso non acontece sigamos inhalando dozuras cos ollos pechados, á vez que contemplamos cos oidos ben atentos a sinfonía para os sentidos que nos ofrece o lene e sutil roce dos pétalos cando se abren...

Foto: Agresión extrínseca. Fermosura permanente.

domingo, 13 de novembro de 2016

Refinado

Non é nada fácil. Á consabida limpeza cómpre engadirlle bo gusto no vestir e porte no camiñar.
Imprescindible unha conversa atinada para o momento e apropiada para as circunstancias. 
En todo nin moito nin pouco; e en nada excesos nin carencias. Agasallar mesura no implícito e sutilidade no explícito. Cordial pero distante; manexando a amabilidade sen que pase de cortesía...
Cando todo iso dominas, e vas ser investido gentleman da túa corredoira, danche ganas de mexar; e escarallouse o nomeamento.

Foto: Agarrado á pirola nun recanto. Dimisión do gentleman por imperativo vesical.

sábado, 5 de novembro de 2016

Presente

Botamos media vida sen mirar ao pasado, obcecados unicamente na construción do futuro. E, claro, desta maneira non hai quen saiba conxugar o actual. 
Se a ese cóctel engadímoslle as présas coas que andamos; resulta doado comprender que o problema non vai ser a ausencia de futuro (xa se verá), senón que o drama radica en non ter presente (xa se ve).

Foto: Onte e hoxe. Mañá será outra foto