sábado, 27 de xuño de 2009

Conciliación

Hoxe veño con ánimo de facer apoloxía da miña abnegada entrega no meu traballo. (Dudo con vehemencia que os xefes saiban da existencia da Chousa, así que non estou na procura de medallas; unicamente me move o afán de constatar un feito).
A cousa é que, despois dunha semaniña enteira -que iso sí que é muiñada- adicado a esgazar pedras de sol a sol na canteira, hoxe tiña previsto meterlle man ó xardín co cortacesped; pero cando me puxen a roupa de faena decateime que vou ter que mercar unha desbrozadora!
Situacións como esta deixan ben ás claras a necesidade perentoria de acadar conciliación entre a vida laboral... e mailo coidado do xardín!

Foto: Xardín amontesado ou monte axardiñado?

luns, 22 de xuño de 2009

Polifacético

Espetado na beira do camiño, son sombra no verán e abrigo dos ventos no inverno. Imprimo carácter e delimito a paisaxe, camúflome destacando e descaco camuflándome. Aporto leña para cociñar os teus alimentos e proporciono vigas para sustentar os teus teitos.
Osixeno o ar, fructifico en landras a savia que me percorre as entrañas para ser alimento das aves que aniñan entre as miñas pólas.
Son autónomo. Vivo do que as propias raíces me procuran e a choiva e mailo sol me agasallan. Non choro, non pido, non percibo nada, endexamais fixen unha protesta.
E nas horas libres tamén son carteiro interino!.
Son un simple carballo. E ti, ademáis de queixarte, qué carallo fas?

Foto: Carballo carteiro en Vilane (Antas de Ulla)

mércores, 17 de xuño de 2009

Atrapada

Atrapada coma unha carracha, ameazada polas aves que surcan o aire cos seus picos en ristre e mailas rás que pululan entre os xuncos coas suas linguas retráctiles, eu sobrevoo de xeito silente exercitando as miñas aliñas cristalinas, limpas e áxiles que me proporcionan vitais movementos.
Fai menos dun minuto estivo a piques de paparme un merlo cireixeiro que cruzou centellado a rente da herba alta e verde.
Ainda ben non descansei un par de segundos pousada nun garabullo de bidueiro para que o meu corazonciño voltase a un ritmo sistólico medianamente normal; chegan dous dedos monstruosos e cáchanme sin contemplacións para -simplemente- (disque) contemplarme. E retrátame de xeito reiterado mentras me sostén entre índice e pulgar con inusitada forza.
Prego coas mans dereitas no que considero o meu derradeiro suspiro. E despois, o moi cabroncete con dedos, pregúntalle a uns transeúntes se quererei seguir voando ou se no meu espazo será mellor que voe un abellón colorado...

Foto: Libéla-me. Cabalo do demo
(Calquer semellanza coa enquisa sobre o galego na escola é un puro casual)

venres, 12 de xuño de 2009

Fertilidade

Doctas mentes traballan en laboratorios, profusamente equipados, na procura de fórmulas alternativas de producción máis rendibles e abondosas.
Agresións nimias estragan grandes e cuantiosos proxectos que producen vértixe ollando os seus orzamentos ( conste que non estou a falar de Florentino Pérez e os seus galácticos)
E de súpeto, chega a natureza e amósanos o paradigma da fertilidade logrando con éxito que a semente xermole nunha pedra. Enxeñería xenética de pasmosa arquitectura.
Manda carallo!

Foto: Antas de Ulla, onde ata as pedras son fértiles

domingo, 7 de xuño de 2009

Valor

A idea de valor que temos das cousas está sempre vencellada a unha serie de variables de moi diversa índole. Establecer os métodos axeitados e unanimemente aceptados para acotar contías e baremar calidades é unha das tarefas relevantes á hora de poder establecer un prezo.
Nada -por nimio que poida semellar- é despreciable segundo o ránking de necesidades que un grupo de consumo poida ter. Todo está catalogado con precisión milimétrica.
Establecida a equivalencia, xa so nos queda protexer o ben en función da contía; cuestión que pode resultar espiñosa e complicada. Ás veces en caixas fortes, outras baixo sete candados e algunhas cunha advertencia.

Foto: Olliño cos toxos de Laxe, que teñen dono.

mércores, 3 de xuño de 2009

Desencanto

Non deixa de resultar reincidente o escaso interés que suscitan as eleccións europeas na cidadanía. Por máis que os políticos se empeñan en facernos entender que moitas das decisións que nos afectan a cotío se toman en Bruxelas ou Estrasburgo; a sensación de lonxanía desas Institucións mistúranse coa percepción do minúsculo que pode resultar o noso voto no grandioso vincallo de urnas que se espallarán pola vasta e variopinta Europa o primeiro domingo de xuño.
Certamente para un elector de Nugallás (Centro Xeográfico de Galicia), motivarse para ir o domingo a votar, precisa algo máis que navalladas dialécticas nunha pantalla televisiva pola que van pasando cada día elefantes políticos cara o seu cimiterio particular...
A cousa ven de lonxe, pero no contexto actual o desencanto percíbese con moita máis nitidez ainda. Así e todo, votemos. O pobo que vota desunido, cecais un día, permanecerá unido.

Foto: Ficción fotográfica. Calquera semellanza coa realidade é un puro casual