Ben sei que hai moita xente a quen esta etapa do ano lle produce rexeite, tristura e outras cousas ainda peores. A min gústame o Nadal. Si, moito terá que ver o feito de que na miña casa hai unha personiña capaz de describir estes días do xeito que leva por título este post.Seguramente todos, cando eramos nenos a disfrutábamos doutro xeito, e hoxe todos temos que botar a alguén de menos... (ou de máis, vai ti saber!!).
Pero sexa como fose, quero -dende este ventanuquiño pequeno- transmitirvos os mellores desexos para todos e cada un dos días que faltan ata que volos volva a transmitir.
E non me sexades malpensad@s, que o añiño da foto non vai presidir a miña mesa. Simplemente foi a imaxe que máis me gustou, e que me inspira a ternura e, tamén, ese "espíritu navideño" do que ás veces se fala. Evidentemente, como non podía ser doutro xeito, é un añiño de Antas. Solo ten unha semana, pero tiñades que velo rebechar arredor da sua nai xunto cos seus tres irmáns: a encarnación da felicidade mesma.
26 comentarios:
Ainsssssss......que bonito!!! E que eu non podo ver esa foto porque quero un!!! E xa non teño sitio!!!
Moitos bicos Chousa. Pásao ben coa túa familia e segue deleitándonos con esas fotos e esas reflexións tan fenomenais.
Eu tamén teño pequenos na casa e o Nadal é algo ledo para eles...
Que pasedes ben as Festas.
Unha aperta.
Antón.
A mín tamén me gustan estas datas,debo seguer sendo moi infantil porque escribín a carta aos reis,puxen a arbore de nadal chea de anxos e grandes bolas e mañá fago a cea para 18,coliflor con bacallau e capón asadiño,todo esto aderezado coa tristura que me produce quen me falta pero coa alegría de tódolos que me queren.
bo nadal para ti e os teus querido chousiña............
moitos bicos e un a maiores.
Felicidade sobre todo porque... está na época de probar o leite que podería derivar nun Arzúa-Ulloa... Queixo de calidade. Bueno, vale... faise de leite de vaca, pero... tamén hai algunha explotación na que se emprega o de ovella... e, polo tanto, tomeime esa licencia... :-)
Por certo... se te achegas á Lucus un día pola tarde... a compaña será doble... ;-)
Aposto cinco mil reás va que sei de quem é o cordeirinho ese.
O seu dono tamben ten vacas que xa puxeches algunha vez no blogue...vou bem?
Deberas sacar na foto tamben ao pastor ho, que sería mais propio do natal jajaja
Boas festas
Sempre foi entrañable o Nadal. As familias necesitan reunirse, ás veces con ausencias notables e sentidas. Pero os que seguimmos temos que envolver de ledicia estas dats, polos nenos e por nós mesmos. Moito ben e felicidade para todos vós.
Antes vine, escribí mi comentario en este espacio... escribí la palabra mágica y esto, abracadabra, me dijo no se qué de acción duplicada y se llevó mis mejores deseos para ti estos días al cubo de la basura... ohhhhh.
Así que nada, segundo intento de dejar dicho que esa foto me ha enternecido enormemente, que este bichín es "apeluchable" del todo y que me lo comería, sí, pero a besos y abrazos nada mas!!!
Y que eso, que yo no celebro la navidad pero que sí quería hacerte llegar mis mejores deseos para estos días. Que seas muy muy feliz.
Un abrazo,
Cris
A min gustame o nadal polos nenos (4 sobriños) e mira ti por onde, que Papa Noel vai comezar o reparto pola miña casa, a iso das 20.30h, que será o única momento en que estén os 4 xuntos. Asi que non o esperedes tan cedo, que primeiro descarga aqui. Boas festas e mellor aninovo.
Pois eu son desas moitas que non gustan destas festas, e a verdade e que ainda que podo andar as voltas, buscando os pques, casi prefiro deixalo así, como está.
De todolos xeitos, desexovos a todas e a todos, unhas boas festas, e que disfrutedes destes dias, con moita ilusión e entusiasmo, como demostra o añiño!
Un bico forte!
Desfruta das festas, meu.
Apertas.
Carapuchiña voltará a pasear pola infancia nestas datas... porque quere volver deixar as galletas con leite para os reis e auga para os camellos...
Que sexades felices... no nadal...no solsticio de inverno...
A min o que máis me impresiona do animal é esa orella traslúcida :-)
Boas festas, meu.
Que pases unhas boas festas en compaña de todos os teus.
Bon Nadal Chousa
Eu sonlle das "cousas aínda peores", pero teño que recoñecer que nestas datas os bos desexos non me desagradan, e que tolero moi, moi ben, os agasallos.
Boas festas.
Cando hai pequenos no medio sempre son máis ledas estas datas.
O añiño da foto, non será para comer estes días, pero me da que cairá, ley de vida.
Boas festas e toda a sorte do mundo, polo menos ata dentro de un aniño.
Bueno pois eu son un veciño teu. Descubrin o teu blog fai pouco e estou poñendome o dia. Foi unha sorpresa e costoume adiviñar quen se agochaba tras este alcume, pero fun atando cabos e xa te teño controlado. Anímote a que continues posto que me parece un xeito ben animoso de escribir sobre o noso pobo, ainda que o disfrazas moi ben as veces.
Desexoche tamen unha felz noiteboa. E non berres moito de noite, que secadra escóitote dende a miña
X
Chousa ti dirás que non estará ese año na túa mesa pero eu non che sei....
Boas festas.
Bicos.
FEEEELLLLIIIIZZZZ NAAADDDDAAAALLLL senhor chousa! e que continue esse espirito!
beijos enorrmmmeeesss
Bonita y tierna foto. Aunque yo pienso como alguien que ya dijo por ahí arriba que el corderito no se yo si estará hoy correteando por el prado.
Feliz Año nuevo
O do vals, non, non chegas tarde, ;) boas festas! ;)
Enmeigada:
Coméntoche tamén aquí a tua pregunta sobre valses doadiños de interpretar.
Boeno, pois a ver logo. Xochilmica, no seu disco "5 elementos" ten un tema que leva por título precisamente "Valseando" moi chulo e doadiño. Outra moi guai é un tema de Quempallou, co tema "Valsand", no disco Estremonías; ten unha zanfona misturada con flauta doce que namora e fai menear a cabeza ainda que non queiras.
Caldaloba, no seu disco "As Cores da música" tamén ten un vals moi cromático que fai levantar o pe.
Os case veciños meus Brandiam, no seu disco "A Viaxe de Bran" interpretan no terceiro tema un Vals que se funde nunha muiñeira ao final, esta peza é sinxela, pero non por elo menos fermosa de escoitar.
E se queres aumentar en virtuosismo, a costa de incrementar tamén a dificultade, podes probar co "Vals de Libunca" interpretado por Milladoiro.
Boeno, algo xa tes. Se queres máis pregunta, que esta Chousa ten os valos todos doadiños de saltar.
------
E para os malpensados todos, confirmarvos que o añiño segue rebechando ainda hoxe.
Eu, coma tí, tamén desfruto destas datas. Non sei si é porque as rúas están fermosas, porque non hai que madrugar e fai moito frío fora e eu estou deibaxo da miña mantiña...non sei si é polas ceas sabrosísimas...pode que un pouco por todo....
Bo nadal , Chousa de Alcandra.
Eu normalmente disfruto destas datas, máis que nada porque hai vacacións, pero tamén, porque a ledicia con que as viven os nenos é contaxiosa e eu estou rodeada de picariños.
O malo é que este ano, ademáis contaxiaronme todos os virus que foron pasando pola escola e colleume o Nadal en moi baixa forma...¡que lle imos facer!
De todos os xeitos iso non impide que desexe que os demáis poidan pasalo o mellor posible.
¡ Bo Nadal con epicentro en Galicia ! Que sexa un terremoto de ledicia o que mova desta volta os corazóns da nosa xente !
Chuchos
Cuspedepita:
Como me molou eso de "terremoto de ledicias con epicentro en Antas"!!!. Sexa pois. Sentide as sacudidas que somente se recollen na escala da felicidade...
Galeguiña:
Que sexa por todo un pouco. A gastronomía e mailo calor (tanto físico como afectivo) sempre resultan ser un alimento marabilloso para o ser humán, e -no fondo- os blogueiros tamén o somos!! jajaja.
Enmeigada:
Estás bailando valses ainda?. Non te me marees, que logo chega a noitevella e hai que ir bailar novamente!!!
LM:
Graciñas por decatarse deste espíritu que pides que continue. Hei tentar que así sexa, posto que se mo arrincan...serei como unha verza cocida (sabedeira no momento pero ineficaz ó día seguinte). Graciñas tamén por saber captar tan ben a sintonía desta miña emisora!!
Mencía:
Podo prometer e prometo que o añiño ainda hoxe (véspera dos inocentes) segue a ser un feliz ovino mamador que zuga da tetiña da sua nai con fruición. A pobre ovella tive catro filliños e so ten duas tetas...van acabar con ela!!!
Carlos Sousa:
Caerá, pobriño. Pero neste caso máis que en ningún outro imos acollernos ó Carpe Diem, que se non acabamos chorando todos e non é o meu propósito!
Doutora Seymour:
A sua intelixencia está moito máis que demostrada. Oi que carallo!. Así calquera. Xa me dirá vostede mais de vagariño como se acada ese estado tan principal!.
Barreira:
Pois ti tamén eres dos meus e mais non estabas, pillabán. Que andabas ti de troula a saber por onde... Cóidateme moito que no ano novo compre seguir aprendendo. Alomenos tanto coma neste que xa remata...
Paquito Penas:
Traslúcida pero oPACA, don Paco. Ten vostede bo ollo, e non era necesaria esta demostración. Todo un pracer poder beber das tuas fontes que descubrín no ano este que imos deixar. Que o novo sexa polo menos tan fructífero coma este que remata!
Carapuchiña Vermella:
Vesme como anel para o dedo, xa que teño máis de infantil que unha gardería!. Alédame moito atopar o teu carreiro semántico para poder indagar na sintaxis da tua carapuchiña. Un pracer atoparte neste monte cheo de lobos mansiños!
Raposo:
Lobos mansiños, que lle decía á Carapuchiña, pero tamén de raposos moi listiños e pillabáns...Un pracer tamén contar coa tua cova, que -sería todo un pracer- ben podería estar ubicada nunha Chousa...
Bágoas Insomnes:
Pois con moita máis ledicia acollo os teus saúdos nestas datas.
Como lle dicía á Doutora Seymour, xa me contaredes como se fai para apañar a castaña sin espetarse ningunha espiña do ourizo...
Artabria:
Pois moito debeu descargar o Papá Noel na Coruña, que ainda non chegou a Antas!!!. Hoxe á tarde vin a alguén vestido de vermello e branco e fun correndo para abrazalo e, no medio da miña efusividade, tardei en decatarme que era unha caixeira do CEMAR!!!!(non tiña barba, senón pel delicadiña, foi por iso que me decatei...)
CRIS:
Apeluchable. Que bonito adxectivo!. Ti e mais eu, se nos deixan, facemos outro tomo do diccionario da RAE os dous soliños!.
Que viva a imaxinación creativa e que a ti e a min nos paguen por sacala do armario. Habiámonos facer ricos antes que xogando á lotería!!!
Busto Agolada:
Máis que nunca, nos días que vivimos penso que son moito máis que necesarias estas xuntanzas familiares. Agora que xa case non hai tempo para cousa ningunha. Agora que todo corre a toda pastilla.
Precisamente, tamén por iso, considero tan vital este xeito noso de vivir o Nadal.
Carlosm:
Sabes moito ti.
Seguro que atinas. Efectivamente é un año do Anxeliño. Si, o mesmo co da "vaca funcionaria". E ten outra ovella preñada. Se él fose a metade de prolífico...Antas estaría superpoboada!!!
Markesa Merteuil:
Todo momento é bo para potenciar e por en valor os recursos desta magnífica bisbarra lucense. O seu leite e derivados (sexan de vaca, cabra ou...mamífero calquera!!). E que dicir do pan, das carnes e dos froitos das suas chousas?. Incluso temos un prezado peixe, manxar sutil onde os haxa: a troita do Ulla!!!
Vermella:
Véchese tamén nos olliños que che gustan estas datas!!. Pois vaite preparando, que se achega a noitevella e hai que vestirse de Vermello por dentro para amosar a intensidade por fora.
Agardo que o novo ano impar que se achega me permita seguir coñecendo as tuas magníficas historias tan ben meditadas e tan ben expostas!!
Antón de Muros:
A tua presenza na Chousa é como o puntiño sobre da xota que me faltaba. A tua galeguidade, sobradamente demostrada, somente pode ser interpretada dende esa "quinta provincia" (que a este paso penso que xa é a primeira!!!)
Elvira Carvalho:
Non sei como agradecer a tua presenza aquí, na Chousa. A sua sensibilidade non hai unidade de medida ainda descrita. Porén, so podo agradecerllo de xeito non o suficientemente alto, pero o único que teño: O meu recoñecemento.
HADEX:
Canto me gusta entrar pola porta -sempre aberta- da tua bitácora. Para deleitarme con canto nela nos amosas. Ora a música que semella escolleita para min, ora as leccións maxistrais...
Todo un pracer lerte, que ogallá no ano impar que xa asoma a volta de calendario, me permita tamén a ledicia de coñecerte.
-----
Feliz ano 2009. E ide amodiño en todo...
Yo soy de las que no me hacen muy feliz estas fiestas, más bien me entristecen un poco, es cierto que casi siempre falta alguien, y también sobra, aunque este año tenemos un bebé en la familia, y esto, alegra bastante.
Muy tierno el corderito, pero como en estos días tiendo a la tristeza, me apena pensar que pueda acabar en la cazuela.
Moitos biquiños, Chousa, y mucha felicidad.
non vin felicitarte o nadal porque pasei un pouco.bastante das navidades este ano; pero eso non quita que me poña contenta porque as disfrutaras coma un meniño.
dos años e dos cabritiños o que mais me gusta son os brincos que pegan: vense tan cheos de vida, tan bonitiños que pega ganas de volverse vexetariana. -todo porque as plantas nin se moven nin teñen ollos, que inxusto o mundo. :)
Publicar un comentario